ရှီး… ကျွတ် ကျွတ်…. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်..

Unicode

ကျမနံမည်က အေမီ..သူဌေးသမီးတစ်ယောက်ပေါ့..ကျမ ၄နှစ်သမီး အရွယ်ကတည်းက ဒက်ဒီကဆုံးသွားပါတယ်။ ဒက်ဒီဆုံးပီး ၂နှစ်လောက်ကြာတော့ မာမီက နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပါတယ်။ ၆နှစ်သမီးကတည်းက အတူနေလာခဲ့တာဆိုတော့ သူက ကျမကို သမီးအရင်းလို ချစ်သလို ကျမကလည်း အဖေအရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်တယ်လေ။ နောက်ပီး ကျမက သူ့ကို ဒက်ဒီလို့ပဲ ခေါ်တယ်။ ခုဆိုရင် ကျမက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူကြီးပေါ့ရှင်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဆိုတော့ ဒီအရွယ်မှ အမြီးမပေါက် ဘာမျောက်လည်းဆိုသလို ချစ်ရသူ ရှိနေပြီပေါ့ရှင်။ ခုလည်း ချစ်သူက စလုံးကို သွားတော့မှာမို့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်ဆိုပီး အတင်းပူဆာတာနဲ့ လိုက်လာခဲ့ရင်း…

မောင်နဲ့ကျမက ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့ ငြင်းဆန်နေလို့လဲ ဘာမှထူးတော့မှာမဟုတ်ပါဘူး ရှင်…. ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာလည်း ရမက်သွေးတွေနဲ့ ပေါက်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေရတာကတကြောင်း သူကလည်း စလာပြီမို့ ကျမလည်း တွန့်ဆုတ်မနေ တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ကို ငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။

ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေး နံ့လေးသင်းနေတဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးကို ကျမသိပ် ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့ နောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီး ချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့  လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့လှိမ့်ပြီး ပွတ်လိုက် တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ သူ့လီးကြီးဟာ တအားတင်း မာလာပါတယ်။

သူ့ဖင်ကြီးကလည်း ကော့ကော့တက်သွားလေ ရဲ့….နောက် သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်း ကြုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လေ။ အခုလို  ကျမတောင် သေသေသပ်သပ်ကိုင် တွယ်နိုင်ရင် သူရော ဘယ်လောက်ကောင်းအောင် မှုတ်နိုင်မယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းကြည့်ပေါ့ရှင်….။  တခါထဲ ကျမစောက်ခေါင်းထဲကို ကျားလျှာကြီးနဲ့ တိုက်နေသလို အောက်မေ့ရအောင်ကို သူ့လျှာကြီးက စောက် ခေါင်းထဲကို ခပ် ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်နဲ့ ပေါင်ရင်းတဝိုက်က အသားဆိုင်လေးတွေဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပါတယ်။

ပြီးတော့ သူက ကျမရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ ဖင်ကြားတွေကိုပါ လျှာနဲ့လိုက်ယက်နေလေရဲ့….သူလျှာဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အတော် နက်နက်တိုးဝင်ပြီး မွှေပေးနေတယ်လေ….။ ခံစားဖူးရင်တော့ သိမှာပါ….သိပ်အနေရခက်တာပဲ.. …အရသာရှိလိုက်တာလည်း လွန် ရောပဲ….။ ” အိုး…အိုး….” ကျမစောက်ခေါင်းဟာ ရှုံ့ချီပွချီဖြစ်တဲ့နှုန်းက သိပ်ပြီးမြန်လာပါပြီ…. ” အ….အ….အား….” ကျမရဲ့ စောက် ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရေတွေဟာ ဗွက်ကနဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။

အသက်ပါ သွားသလားပင် ထင်ရလောက်အောင် ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမဖြင့် တကိုယ်လုံးနုံးခွေကျသွားရတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျမဟာ မောင့်လီးကြီးကို ဆက်ပြီး တအားစုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ သူ့ဂွေးအုကြီးတွေကလည်း ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ ” အ….အား….အီး…ဟီး….ဟီး….အား… အ….က…အေမီ….ရယ်….” ကျမနာမည်ကိုတပြီး မောင်ဟာ မချိမဆန့်ညီးတွားလိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ကျမသီးသွားမိပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့ပါးစပ်နဲ့ မဆန့်လို့ နှာခေါင်းထဲက ပြန်ထွက်လာတယ်လေ။ တမျိုးအရသာပါပဲ ပျစ်ချွဲပြီး ညှီတဲ့အနံ့လေး နည်းနည်းရှိတယ်။ လီးထဲမှာ တစ်စက်မှမကျန်တဲ့အထိ ကျမဟာ တစစ်စစ်နဲ့ စုပ်ယူနေမိပါတယ်။ ” ဟား….အား….”  နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး အတော်ကြာအောင် နေမိပါတယ်။ ခဏကြာတော့မှ သူကထပြီး ကျမနဲ့ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး လှဲချလိုက်ပါ တယ်။

ဒီလိုလှဲချလိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်က ကျမဖက်ကို စောင်းလိုက်ရာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အလိုက်သင့်ပြန်ပြီး စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသလို သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာ ပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေပြီး ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးတီးလေးတစ်ခုလုံးကို အနှံ့ပင် ပွတ်သပ်ချေမွနေပါတယ်။

ကျမအသက်က ခုမှ (၁၉) ထဲရောက်ရုံရှိပါသေးတယ်။ ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ ဒီလိုကိုယ်လုံးမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားရတာက လည်း ကျမအဖေက အီတာလျံနဲ့ မွန်ကပြားဖြစ်သလို ကျမရဲ့အမေကလည်း ဆစ်နဲ့ မွန်ကပြားတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို ကပြားသွေးတွေနှောနေတဲ့ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးဟာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနဲ့ ရှိရုံမျှမဟုတ်သေးဘဲ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဖွေးပြီး မျက်ခုံး၊ နှာတံ၊ မျက်တောင်တွေက ဆစ်ဘက်ကိုနွယ်ပါတယ်။ မျက်လုံးနဲ့ ဆံပင်တွေက အီတာလျံဘက်နွယ် သွားပြီးတော့ အသားအရည်ကျတော့ မွန်ဘက်ကို တခါနွယ်သွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမကို တွေ့မြင်မိတဲ့ ယောက်ျားတွေ ပျိုပျိုအိုအိုအရွယ်မျိုးစုံတွေဟာ သူတို့ရဲ့မျက် လုံးတွေကို ကျမဆီကနေ ဗြုံးကနဲ မခွာနိုင်ကြပါဘူးရှင်။ ခုဘဲကြည့် မောင်ဆိုလည်း ကျမကို အတင်းကြီးဖြစ်နေပါတယ်။

ကျမကို လိုးချင်လွန်းတဲ့ သူ့လီးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီလေ….။ ကျမရဲ့နှုတ် ခမ်းတွေဆီကနေ မောင်ဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ဆွဲခွာပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ ကျမကို အာသာငမ်းငမ်းဖြစ်နေ တဲ့ သဘောပါပဲ။ ပြီးတာနဲ့ မောင်က ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ရွေ့ပြောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကျကျနနတင်ပြီးတော့ သူက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ မြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာ တင်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက် လုံးတွေကလည်း ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကို မျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်မတတ် စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ အဲဒီနောက် မောင်က သူ့ လက်တဖက်နဲ့ လီးချောင်းမာမာကြီးကို ကိုင်ပြီးတော့ ကျမရဲ့ မာတင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကို တေ့ထောက်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖိပြီးပွတ်ပေးနေပါတယ်။

” ဟင့်….ဟင့်….မောင်….မောင်ရယ်….ရှီး….ဟင့်….ဟင့်….အ….အား….” ကျမက သိပ်ခံချင်နေပါတယ်လို့ပြောရင် ကျမကို အရှက်မရှိတဲ့သူလို့ မသတ်မှတ်စေချင်ပါဘူး။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲက မနေနိုင်အောင် ယားတက်လာပါတယ်။ ဖင်ကြီးကို တကော့ကော့နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကြိုလင့်နေမိပါတယ်။ ဒါကိုသိတဲ့ ကိုထင်အောင်ကလည်း ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်တိုက်ပေးနေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးကြီးထိပ်ဖူးကို စောက်ပတ်ဝမှာ အသာတေ့လိုက်ပြီး လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ” ဗြစ်….ဗြစ်….အ….ဗြစ်….အင်း….ဟင်း…ဟင့်….မောင်…ဖြေး…ဖြေး….ဗြစ်….အား….ဗြစ်…ဒုတ်….အမလေး….. လေး….သေပါပြီ….မောင်ရဲ့….” မောင်က ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကို မနားတမ်းချော့သွင်းရင်း ကျမရဲ့အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲပစ်လိုက်တယ်လေ။ ပြီးတော့ လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ညှောင့်ပြီးလိုးနေပါတယ်။

ကျမ နည်းနည်းကျင့်သားရလာတော့မှ တအားဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။ “ဗြစ်…. ပြွတ်….ဒုတ်….အား….ကျွတ်…ကျွတ်….အ….” သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျမရဲ့သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်လိုက်တော့ ရင်ခေါင်းထဲမှာ အောင့်သွားတာပါပဲ….။ လီးဟာ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကြပ်သိပ်ပြီး ရင်ထဲမှာ ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးနေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးကို ကျမက စောက်ခေါင်းနဲ့စုပ်ပြီးဆွဲထားမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် လီးသွင်းရင် စောက်ခေါင်းဟာ နစ်ဝင်ပြီး လီးပြန်ထုတ်ရင် ကျမရဲ့ဝမ်းထဲက အသဲတွေအူတွေပါသွားပြီး ထွက်ကျသွားသလို ခံစားရပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထားရက်ပဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ သိပ်ကောင်းတာပဲရှင် ကျမဟာ ကုန်းပေါ်ကို ပစ်တင်ခံလိုက်ရတဲ့ ငါးပြေမတစ်ကောင်လိုပဲ ကျမရဲ့ပါးစပ်က ဟစိဟစိနဲ့ တဟင်းဟင်းငြီးမိနေပါတယ်။

တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျမဟာ ခံရတာအားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုသာ တွင်တွင်ကော့ပေးနေမိပါတယ်။ ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သူ က သူ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာ ထမ်းထားတဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုလှန်ပြီး တင်ပေးလိုက်ပါ တယ်။ ဒူးတော့ နည်းနည်းကွေးသွားပါတယ်။ ကျမလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲပြီး ထိန်း ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ ကုတင်စောင်းကနေကြွပြီးတော့ တက်လာကာ စောက်ဖုတ် ကြီးဟာလည်း ဖွင့်ပေးလိုက်သလို ကော့တက်ပြီး ပြဲအာသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင့်ရဲ့လီးဟာ ရက်ရက်စက်စက်ပဲ ဆောင့်လိုး လာပါတော့တယ်။

” ဒုတ်….အား….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အမေ့….အ….အား….ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…ဒုတ်…အီး.. …ရှီး…ကျွတ်….ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ….မောင်ရယ်….အား….” အခန်းထဲမှာ အသက်ရှုသံ ငြီးသံ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေဟာ ဆူညံနေပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်း သူ့လီးကို အတင်းဆွဲစုပ်နေတယ်။ အားရလောက်အောင် မာကြောနေတာပဲ ရှင်….။ နောက်ထပ် (၇)မိနစ်လောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့…. ” အား….အ….မောင်….မောင်….အား….” ” အား…ရှီး….အေမီ…အား…အ….အား….” နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်ကြရင်း တွန့်လိမ်လှုပ်ရှားသွားရာမှ ငြိမ်ကျ သွားကြပါတော့တယ်ရှင်….။

ကျမက ကျောင်းမပြီးသေးပါဘူး….အခု ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင်တော့ နောက်ဆုံးနှစ်ကို တက်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကျောင်း ပိတ်ရက်ဖြစ်နေလို့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ကျမဟာ သူငယ်ချင်းတွေဆီ လျှောက်လည်နေတာပေါ့…။ ကျမချစ်သူ ကိုထင်အောင်ကလည်း စလုံးကို ထွက်သွားတာ (၄)လတောင် ကျော်သွားပါပြီ…။ ဒီနေ့လည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ပဲခူးကိုလိုက်လည်မလို့ရှိတာနဲ့ ဒက်ဒီရုံးမသွားခင်မှာဘဲ ဒက်ဒီကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြီး မိုးချုပ်လောက်မှ ပြန်ရောက်မှာဖြစ်တဲ့အကြောင်း ခွင့်တောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုရောက်တော့ သူတို့အဖိုးနဲ့ အဖွား နေ့လည်လောက်မှာ မြစ်ကြီးနားကရောက်လာမှာဖြစ်လို့ ဒီနေ့ ပဲခူးမသွားဖြစ်သေးကြောင်း သိလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက သူငယ်ချင်းအိမ်မှာပဲ နေပြီး နံနက်စာပင် စားလိုက်ပါသေးတယ်။

သူတို့မိသားစု လေဆိပ်ကို သွားတော့မယ်ဆိုတော့မှ ကျမလည်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါ တော့တယ်။ ခြံထဲအဝင်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်မှာ ဒက်ဒီရဲ့ကားရပ်ထားတာတွေ့လို့ ဒီနေ့ဒက်ဒီ အစောကြီး ပြန်ရောက် နေတာတွေ့လိုက်ရလို့ ကျမဟာ ဒီနေ့ ဒက်ဒီနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ပြီဆိုပြီး ပျော်သွားရပါတယ်။ ဒက်ဒီက ကုမ္ပဏီ ထောင်ထားပြီး အလုပ်သိပ်များတဲ့သူပါ။ မနက် (၇)နာရီသာသာလောက်ကနေ အိမ်ကထွက်သွားပြီး ည (၉)နာရီ (၁၀)နာရီ လောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တတ်တဲ့သူပါ။ အခုနေ့လည် (၁၂)နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ ဒက်ဒီက အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေပါပြီ။ ကျမလည်း အိမ်ဘေးမှာပဲ ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒက်ဒီဟာ ခါတိုင်း သူထိုင်နေကျနေရာမှာ မရှိပါဘူး။ ကျမ စိတ်ပူသွားမိတယ်။

ဒက်ဒီ နေများမကောင်းလို့လားလို့ စိုးရိမ်စိတ်ကလည်း ဝင်သွားမိပါသေးတယ်။ ” ခစ်…ခစ်….ကိုကြီးကလဲ…ဟင့်….” ဒီလိုစကားသံသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမခေါင်းတွေ ထူပူသွားမိပါတယ်။ ဒက်ဒီမိန်းမပွေနေသလားဆို တဲ့အတွေးကလည်း ရောက်သွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့် စပ်စုလိုစိတ်နဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးနားရောက်အောင်သွားပြီး ကပ်ပြီးနား ထောင်လိုက်တယ်။ ” အိုး….အကိုကြီးကလဲ….သိပ်ကဲတာပဲ….ဒီမှာ အင်္ကျီတွေကြေကုန်ပြီ….”

ဟုတ်ပါပြီ….ဟုတ်ပါပြီ တံခါးကို သေချာပိတ်ထားလို့ အသံသဲ့သဲ့သာကြားရပေမယ့် ဒက်ဒီတစ်ယောက် ကျမအလစ် မှာ ကမြင်းကြောထနေပြီ။ သေချာပါပြီ ကျမကလည်း မနက်က ပဲခူးသွားဘို့ မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားမယ်လုပ်ပြီးမှ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ နင်နဲ့ဘာဆိုင်လဲလို့ ပြောရင် ကျမဘာပြောရမလဲ။ ဒက်ဒီ ကိုယ်တိုင်က ကျမကို ဘာမျှထိန်းသိမ်းချုပ်ချယ်တာမဟုတ်ဘူး….ဟင်း….ဒက်ဒီသိပ်ဆိုးတယ်။ ဒက်ဒီ့ကို အပိုင်ကိုင်ချင်တဲ့ ကောင်မ ဘယ်သူလဲ ကျမ သိချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် ဒက်ဒီ့အခန်းရှေ့ကို ကျမက ခြေသံမကြားအောင် ဖွဖွလေးဖြတ် လျှောက်သွားပြီး ကျမရဲ့အခန်းကို အသာလေးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီနောက် ကျမရဲ့အခန်းတံခါးကို အသေအချာ ပြန်ပိတ်ပြီး ဒက်ဒီအခန်းနဲ့ ကျမအခန်းကိုခြားပြီး ကာထားတဲ့ ကျွန်းပြားတွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ နံရံဘေးကို အသာတိုးကပ်လိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနံရံမှာ ကျွန်းပြားနှစ်ချပ်ဟာ အရှည်လက်မဝက်နီးပါး နည်းနည်းလေးဟနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီနေရာ လေးကို ကျမရဲ့မျက်နှာကပ်မယ်အလုပ်မှာပဲ ကျမဟာ စိတ်ထဲမှာ သိပ်မရဲဘူးဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဖအေ မယားငယ်နေတာကို သမီးကချောင်းလို့ မကောင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ စုံစမ်းတာပဲ…ချောင်းတာမဟုတ်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားပေးပြီး အပေါက်လေးဆီကို ကျမ မျက်နှာအပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ” စောက်ကောင်မ….” ဟုတ်တယ်….ကျမ အသံမထွက်အောင်ဘဲ ဆဲလိုက်မိပါတယ်။ ကြည့်လေ ဟိုအခန်းထဲမှာ ကျမရဲ့ဒက်ဒီကို မြူဆွယ် နေတဲ့ကောင်မက နီလာခိုင်ပေါ့။ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်တစ်ခြမ်းကိုတင်ပြီး ထိုင်နေတယ်။ သူ့ဘေးမှာ ဒက်ဒီက သူ့ခါးကို ဖက်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဒက်ဒီက သူ့မျက်နှာကို နမ်းနေပြန်ပါတယ်။ ” အို…အကိုကြီးရယ်….မိတ်ကပ်တွေ ပျက်ကုန်ပါအုံးမယ်…ရှင်…” ” ပြွတ်…ပြွတ်….” ကျမ သိပ်ဝမ်းနည်းမိတယ်…။

ဒက်ဒီဟာ ဒီကောင်မရဲ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး အတင်းစေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နေလေရဲ့ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ….ဒက်ဒီရယ်။ ဒီလိုဆင်းရဲမွဲတေနေတဲ့ တောကြုံအုံကြားက ကောင်မကိုမှ မယားငယ်ထားချင်ရသ လား။ နီလာခိုင်က ဒက်ဒီရဲ့အတွင်းရေးမှူးမလေးပါ။ ကျမနဲ့ သက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီး ကျမလောက်နီးနီးလည်း လှပါတယ်။ ကျမ မျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ ကြည့်မိနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဒက်ဒီက ကောင်မလေးရဲ့ ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို တအားစုပ်နေလေရဲ့…. ကောင်မကလည်းကြည့် ပိုင်းလုံးမပီပီ အရှက်မရှိဘူး ဒက်ဒီလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကိုအတင်းမော့ပေးနေလေရဲ့… ” ပြွတ်…” ” မောတယ်…ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးကို ချစ်လို့သာ အခန်းထဲကို ဒီလို မိန်းကလေးတန်မဲ့လိုက်ခဲ့တာ…နီလာ ဘယ်တုန်းကမှ သူများအိမ်မလည်ဖူးခဲ့ဘူး….ကိုကြီးကို ချစ်လို့သာပေါ့….ပြီးတော့လေ ကိုကြီးကို သနားတယ်….” ” နီလာလေးရယ်…သိပ်စကားတတ်တာပဲ….” ” အို….ကိုကြီးကလည်း နီလာ့ကို ပလီနေတယ်များထင်နေလို့လား….” ” မဟုတ်ပါဘူး အချစ်ရဲ့…ကိုကြီးကလေ နီလာ့ကို ချစ်လွန်းလို့ပါ…ဖြစ်နိုင်ရင်ငုံတောင်ထားချင်တယ်….” ” ဒါပဲနော်…လိုချင်တာရပြီးရင်တော့ တမျိုးမပြောနဲ့…”

” နီလာ့ကို အခု ကိုကြီး ဒီကိုခေါ်လာတာက ကိုကြီးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပြောဖို့နဲ့ နီလာ့ဆီက ခွင့်တောင်းချင်လို့…” ” ဘာလဲ….ပြောလေ…” ” ကိုကြီး နီလာ့ကို လက်ထပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်….ဒီတော့ နီလာက ကိုကြီးရဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံပါ…” ကျမခေါင်းပေါ်ကို တဲ့တဲ့ကြီး မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ ဒက်ဒီ သိပ်ရက်စက်တယ်….ကျမကိုတောင် ဘာမှအသိ မပေးဘူး။ မသကာဆို ကျမကို နည်းနည်းပါးပါး ပြောပြထားသင့်တာပေါ့….။ ” ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကြီးရယ်…အေမီက နီလာနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလေးနော်….ဘေးလူအမြင်မတော်ဘူးကွယ်…အေမီကလည်း သဘောတူမယ် မထင်ဘူး….ကိုကြီးရယ်….” ” အို….သမီးက ဒီလောက်သဘောထား မသေးပါဘူးကွယ်…ကိုကြီးပြောရင်ရပါတယ်…ကိုကြီး သိချင်တာ အချစ်ရဲ့ အဖြေကိုပဲ…” ” နီလာ ကြောက်တယ် ကိုကြီးရယ်….ပတ်ဝန်းကျင်က နီလာ့ကို ဘယ်လိုပြောမလဲ…” ” အို…ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားနေတာ ဘယ်သူ့ကို ဂရုစိုက်ရမှာလဲ…ပေါင်းရမှာက ကိုကြီးနဲ့နီလာပါ…”

” ဟင်း…ကိုကြီး သဘောပါပဲလေ…နောက်မှသာ နီလာ ဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်မနေပါရစေနဲ့ ကိုကြီးရယ်…” ဟွန်း….သိပ်ပြီးသနားဖို့ကောင်းတယ်…ပိုင်းလုံးမ စကားသိပ်တတ်….ကျမ ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပါတယ်။ လွန် ခဲ့တဲ့ (၃)နှစ်လောက်က ကွယ်လွန်သွားတဲ့ မာမီရဲ့နေရာမှာ သူကဝင်လာချင်တယ်…ပြီးတော့ ကျမချစ်တဲ့ဒက်ဒီကို ကျမ ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ လုယူသွားချင်တယ်….ကျမကို ဘာရန်ငြိုးမှမရှိဘဲ ဘာလို့ဒီလိုများ ရက်စက်ရတာလဲ…နီလာခိုင်ရယ်…ဒီကောင်မ အိမ်မှာလာပြီး အရာရာသြဇာလာပေးနေရင် ကျမဘယ်လိုနေရမှာလဲ….ဒက်ဒီရယ်…သမီးအတွက် နည်းနည်းလေးမှ ထည့်ပြီးမစဉ်းစားတော့ဘူးလား…သမီးကဖြင့် ဒက်ဒီအတွက် အစစအရာရာစဉ်းစားလိုက်ရတာ…ဒက်ဒီမှာ သမီးတစ်ယောက် လုံးရှိသေးတယ်ဆိုတာ သတိမှရသေးရဲ့လား…ကြည့်လေ သူ့ကောင်မနဲ့ ကြည်နူးနေလိုက်ကြတာ…ကျမမျက်လုံးအိမ်ထဲက မျက်ရည်တွေ ဒလဟောကျလာပါတယ်…အရွယ်ရောက်ပြီးမှ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျရခြင်းပါ…မျက်ရည်တွေဟာ တားမနိုင် ဆီးမရ တွေတွေကြီးကျနေပေမယ့် ရှေ့ကမြင်ကွင်းကတော့ ဝေဝါးမသွားပါဘူးရှင်။ ကြည့်လေ….ဒက်ဒီရဲ့လက်တွေက နီလာခိုင်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တယုတယဖြုတ်ပေးနေတယ်။

နီလာခိုင်ကလည်း မျက်လုံးတွေစုံမှိတ်လို့ ကလေးတစ်ယောက်လို ငြိမ်နေလေရဲ့….ကြည်ပြာရင့်ရောင် အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ နီလာခိုင်ရဲ့အလှဟာ ပြိုင်စံရှားအလှပါလို့ပြောရင် ဘယ်သူမှငြင်းမယ်မထင်ဘူး။ နို့နှစ်ရောင်အသားအရေဟာ ကြည်ပြာရင့်ရောင် အောက်ခံအိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ထင်းထင်းကြီးလှလို့နေပါတယ်။ ကျမကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲ နီလာခိုင်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ပြုတ်သွားပါတယ်။ နည်းတဲ့နို့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး…ကြီးမားမို့မောက်ပြီး ထောင်ထနေတယ်။ ဒက်ဒီက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ” ကိုကြီးရယ်…” သူ့အသံဟာ ကျမကိုတောင် လွမ်းမောသွားစေရပါတယ်။

ချွဲသံလည်း မဟုတ်ဘူး…ရှက်သံလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာ ရယ်လို့ပြောရခက်တဲ့အသံပေါ့…တမျိုးလေးပဲ…။ ဒက်ဒီက သူ့ဘရာစီယာကို ဖြုတ်နေတုန်း တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တာလေ…။ ကြည့်ပါအုံး…ထိပ်မှာပတ္တမြားပွင့်လေးတွေ တင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ ဖွေးဥနေတာပဲ။ ကျမကြည့်နေတုန်း မှာပဲ ဒက်ဒီဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေး ကားကားကြီးတွေကိုမှ အားမနာဘဲ နီလာခိုင်ရဲ့နို့တစ်ဖက်ကို ငုံလိုက်တယ်။ ” အင့်…ဟင်း….ယားတယ် ကိုကြီးရဲ့…” ကောင်မလေး ခါးကြီးကော့တက်လာပြီး မချိမဆန့်လေး ငြီးပြောလေးပြောလိုက်တယ်။ ကျမရင်ထဲမှာလေ…မရိုးမရွ ကြီးကို ဖြစ်လာရပါတယ်။ ” အား…ဟား…ကိုကြီးရယ်…ဟင်း…ဟင်း….”

ဒက်ဒီခေါင်းကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း မရှုနိုင်မကယ်နိုင်အောင် ငြီးနေလေရဲ့။ မိခင်က ကလေးကို နို့တိုက်သလိုပဲ ဒီဖက် တဖက်ပြီးတော့ ဟိုဖက်တဖက်ကို ပြောင်းပေးတယ်။ ကျမရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။ ကိုယ့်နို့ ကိုယ်အသာပြန်ပြီး ဆုတ်နယ်ကြည့်နေမိတယ်။ အားမရတာနဲ့ အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဘရာစီယာကို မတင်လိုက်တယ်။ လက်သီးဆုတ်နီးနီးရှိတဲ့ နို့ နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အသာညှစ်တယ်။ အိုး…စီးပိုင်နေတာပါပဲ…။ ထူးထူးခြားခြား ကျမနို့တွေ တင်းမာနေတာကို သတိထားမိ တယ်။ နို့သီးတွေဟာလည်း သာမန်အချိန်မှာလို အရေပြားနဲ့ တသားတည်းကပ်မနေဘဲ အပြင်ကို သိသိသာသာကြီး ထောင်ထပြီးနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ” အို…အို…ရှက်ပါတယ်ဆိုမှပဲ….အကိုကြီး….” ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ ရင်ထဲမှာ အေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒက်ဒီဟာ နီလာခိုင်ရဲ့ ထဘီကို အသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ။

ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီး ဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာ သူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက် ထဲကနေ ထိုးထွက်နေလေရဲ့…။ စောက်ဖုတ်နေရာဟာ ဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ…ကျမတောင် နီလာခိုင်ကိုကြည့်ပြီး တပ်မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ ဒက်ဒီဆိုတဲ့ မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ ပြောမနေနဲ့တော့။ ” ကြည့်…အရမ်းကို ကဲနေပါလား….နီလာ့ကို မသနားတော့ဘူးလား…ကိုကြီးရယ်….နီလာရှက်လို့သေတော့မယ်.. …” ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေ သူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာ လိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေ ကျွတ်ထွက် သွားပြီလေ…ကျမမြင်ဖူးသမျှ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့ နီလာခိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ ရှေ့ဖက် ကိုအတော်လေးရောက်အောင် ဖောင်းမို့နေတာ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့…။ စောက်စေ့လေးဟာ စောက်ပတ်ကြားကနေ ထိုးထွက်နေတာတွေ့ရတယ်။ အမွှေးတွေဟာ မဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။

ဒက်ဒီလက်တွေ တုန်နေတယ်…။ ကြည့်ရတာ ရယ်စရာကြီး။ ဒက်ဒီက နီလာခိုင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ပွတ်သပ်နေတယ်။ ဟိုကောင်မကလည်း ပေါင်ကို မသိမသာနဲ့ ဟဟပေးနေတယ်။ သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ ဒါပေမယ့်…ဒက်ဒီက သူ့ကို မလိုးသေးဘူး။ ကောင်မကို ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒီကုတင်ကြီးက မာမီရှိစဉ်ကတည်းက ဒက်ဒီနဲ့အတူ အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ယာကြီးလေ။ ပြီးတော့ ဒက်ဒီက သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်စီကို ဖြဲချလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ နီလာခိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာမြင်ရတယ်။ ပန်းနုရောင်သန်းပြီး စောက်စေ့ကြီးက အရှည်ကြီး အထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေက တွန့်လိပ်နေတယ်။ လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့ နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ…။ ဒက်ဒီဟာ နီလာခိုင်ရဲ့စောက်ဖုတ် ကို သူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး သေချာကြည့်နေတယ်။

” အို…ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…ဒီမှာရှက်လို့ သေတော့မယ်…” တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့် သတိဝင်လာဟန်နဲ့ ဒက်ဒီက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။ ” ဟင်း…ဟင်း…လှလို့ပါကလေးရယ်…လှလွန်းလို့ပါ…” ” လှလည်း မကြည့်နဲ့…ရှက်တယ်…” ” အိုကွယ်…ချစ်တယ်ဆို…” ” မလိုချင်ဘူး…နီလာ သိပ်ရှက်တယ်…” ” ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ…ကောင်းပါပြီတဲ့…” ဒက်ဒီဟာ နီလာခိုင်စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်သလား…ဝေးပါသေးတယ်။ တစ်ခါထဲ အို…ကျမတောင် ပြောရ မှာ ရှက်မိတယ်။ ဒက်ဒီလေ…နီလာခိုင့် စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပေးနေလေရဲ့…။ ဟိုကောင်မ နီလာခိုင်က ဘာလုပ်သလဲသိလား…ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။ သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့ အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကို အားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့…။

” ဟင့်…ဟင့်…အိုး…ကိုကြီး…ရှီး….အား….ဟင့်…အဟင့်….အင့်…အိုး…ကွယ်…” ဒက်ဒီဟာ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီးနဲ့ လိုးမတတ် နီလာခိုင်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေပါတယ်။ ” အိုး…သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေက သိပ်…သိပ်…အိုး…ဟင်း..ဟင်း….နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ မကလိပါနဲ့ဆို….ဒီမှာမနေတတ် တော့ဘူး…အိုး…အင်း….ဟင်း….” ကြားရတဲ့အသံက နားမချမ်းသာစရာ ရမက်သံပေမယ့် ကျမဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီက ယား ကျိကျိဝေဒနာကို ခံစားနေရတယ်။ ဒါကြောင့် အဓိပ္ပာယ်မဲ့ ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။ ” အ…အ…အား…အား…ကိုကြီး…ကိုကြီး…အိ…အင်း…” အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့ မချိမဆန့်အော်သံကြောင့် ကျမသူတို့ဆီကို အာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။ နီလာခိုင် တစ်ယောက် ဒက်ဒီ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးအတင်းပဲ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ပေးထားတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက် ခါးကြီးကော့ပြီး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။ ” ဘုန်း…” မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကို ကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ…။

ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်း သူ့ဖင်နဲ့အတူ အောက်ကိုငိုက်ပါသွားတယ်။ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒက်ဒီရယ်…။ ဒီလောက်တောင် တဏှာကြီးရသလား…။ ” ဟား…” ” အိုး…ကိုကြီးရယ်…ပေကျံနေတာပဲ…” ” ဒါဆို သုတ်ပေးလေ…” ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…ဒက်ဒီမျက်နှာဟာ ပေကျံပြီး ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့ မေးစေ့မှာပါ။ ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့ နီလာခိုင်က ဒက်ဒီမေးစေ့ကို တယုတယကိုင်ပြီး လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ လုပ်တော့… ” ဟင့်အင်း…ဒီလိုမသုတ်နဲ့…နှမျောစရာကြီး…” ” ဒါဖြင့်…” ” ဟဲဟဲ…ကိုယ့်မျက်နှာကို နမ်းပြီးသုတ်ပေး…” ” ဟွန်း….သိပ်တတ်တယ်…” နီလာခိုင်ဟာ ဒက်ဒီကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်ပါတယ်။ သိပ်လည်းလှပြီးတော့ အယုအယက လည်းကောင်းပါတယ်။ ကြည့်လေ…ဒက်ဒီခိုင်းတာကို မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်သာချိတ်ပြီး သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲနေတဲ့ ဒက်ဒီ့မျက်နှာကို လိုက်နမ်းနေတာ အနှံ့ပဲ။ ပြီးတော့ လျှာနဲ့လည်း လျှောက်ယက်နေသေးတယ်။ ဒီကောင်မအပျိုမှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး။ ဒက်ဒီဟာ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး တဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ ရင်ထဲမှာ အေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။

” အိုး…” ဒက်ဒီလီးကြီးပေါ့…နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ ” ကိုင်ကြည့်နော်…ကလေးရယ်….ရင်းနှီးသွားအောင်ပေါ့….” ” ကြည့်…သိပ်ဆိုးတာပဲ…” ဒက်ဒီ အူသိပ်မြူးနေတယ်။ မယားအသစ်စက်စက်လေးက သိပ်လိမ္မာနေတယ်လေ။ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ နီလာခိုင် လက်ကိုယူပြီး သူ့လီးကြီးပေါ်ကို အသာတင်ပေးလိုက်တယ်။ ကြည့်ပါအုံး…နီရဲပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဖယောင်းလို နူးညံ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ လက်ချောင်းကစ်ကစ်လေးတွေဟာ ယှဉ်တွဲလို့။ လီးအုံကြီးအထက်နား လီးအရင်းကနေ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့ အပေါ်မှာ လက်သုံးလုံးစာလောက် လွတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ လက်ချောင်းလေးတွေက တပတ်မဆုတ်မိဘူး။ လီးလုံးပတ်ကကြီးတော့ ကြားမှာလက်နှစ်လုံးလောက် လွတ်နေတယ်။ ” ချစ်စရာမကောင်းဘူးလား…” ” ဟင့်အင်း….ကြောက်တယ်…” ” နမ်းပေးလိုက်ပါလား နီလာလေးရယ်…ကလေးက ဘယ်လောက်သဘောထားကောင်းတယ်ဆိုတာ သိရတာ ပေါ့…” နီလာခိုင်က ဒက်ဒီ့ကိုကြာကြည့်လေးကြည့်ပြီး လီးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။

သူ့ဆံပင်တွေက ထွေးကနဲ ဒက်ဒီ့ ပေါင်ရင်းပေါ်ကို ကျလာလို့ ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး။ ” အ…အား….နီလာရယ်….ကောင်းလိုက်တာ….အား…အိုး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အား…ဟား….ရှီး…” အို…သိပ်အိ‌ေန္ဒြကြီးတဲ့ ဒက်ဒီတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ…ကြည့်လေ…ခါးကြီးက ကော့လိပ်ပြီး ဖြစ်နေ လိုက်တာ…နီလာခိုင်ခေါင်းက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့…မတော် စိတ်ပေါက်ပြီး ဒက်ဒီလီးကို ကိုက်ဖြတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခ။ ဒက်ဒီကိုကြည့်အုံး…သူ့ဖက်ဖင်ပေးပြီး ကြုံ့ကြုံ့လေးမိန်းမထိုင် ထိုင်နေတဲ့ နီလာခိုင်ရဲ့နောက်ကို ပြူးပြူးလေးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် မွှေလိုက် လုပ်နေတယ်။ နီလာခိုင်ကလည်း ဖင်လေးတကြွကြွနဲ့ပေါ့။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့…။ ” အ…အ….အား…အား…နီလာရယ်…ရှီး…အိုး…သေပါပြီ….နီ..နီလာရယ်….” ပြန်မော့လာတဲ့ နီလာခိုင်ရဲ့ပါးစပ်မှာ ဒက်ဒီ့အရည်တွေ ပေနေတယ်ဆိုတာတော့ ပြောစရာလိုမယ်မထင်ပါဘူး…။ ကောင်မက သူ့နှုတ်ခမ်းကို သူ့လျှာနဲ့ပြန်ယက်နေတယ်။

ဒါကို ဒက်ဒီက ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ အားမလိုအားမရ ငေးကြည့်နေလေရဲ့။ ဒက်ဒီ့လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြန်ပျော့သွားပါပြီ။ နှစ်ယောက်သားငြိမ်ပြီး အတော်ကြာကြာဖက်ထားကြတယ်။ မငြိမ်တာကတော့ ကျမပါပဲ။ ကြည့်လေ…ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ကျမလက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိနေတယ်မသိဘူး။ နိုင်လွန်ပင်တီလေးအောက်ကနေ စောက်ဖုတ်လေးက နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကိုပေးနေတယ်။ အားမရပါဘူး…ပူလောင် တဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို တွေ့နေရတာကိုး။ ဒါကြောင့်ကျမဟာ ကျမဖာသာပင် သတိမထားမိဘဲ လှန်တင်ထားမိတဲ့ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပင်တီကို အသာချွတ်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးဟာ လန်းသွားသလိုပဲ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ လက်ဟာ ဘာမှအခုအခံမရှိဘဲ တွေ့မိကြတယ်။

ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်သူကြွယ်နှစ်ခုနဲ့ဖိပြီး အမွှာနှစ်ခြမ်းကို ဟလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်ခလယ်ကို မြောင်းထဲဖိချလိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတော့ ချွေးတွေပျံလာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို အလျားလိုက် လက်ခလယ်နဲ့ ဆွဲကြည့်မိတယ်။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ လျှပ်စစ်နဲ့အတို့ခံရသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ စောက်စေ့ကို အသာလေး ကလိပေးနေမိတယ်။ ” အင့်…ဟင်း…” အံသြစရာကောင်းလောက်အောင် လက်ချောင်းလေးတွေပေါ်ကို ပူနွေးစေးပြစ်တဲ့အရည်တွေ ပွက်ကနဲကျလာတယ်။ မရဲတရဲနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ခလယ်ကို ချော့သွင်းလိုက်မိတယ်။ ” ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်….နီလာ ကြောက်တယ်….” ” မကြောက်ပါနဲ့ အချစ်လေးရယ်…ကိုကြီး အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်…ကလေးနာအောင် မလုပ်ပါဘူးနော်… …” ” အင်းနော်….သိပ်ကြမ်းရင် ငိုမှာပဲ…” ” အေးပါ….အပေါ်ရော အောက်ရော ငိုပေါ့….” ” ဘာပြောတယ်…” နီလာခိုင် တကယ်ပဲစိတ်ဆိုးသွားပုံရတယ်။ မျက်နှာရဲသွားတယ်လေ။

” ကြည့်…ချစ်တယ်ဆိုပြီး သိပ်ဆိုးတယ်…အကိုကြီးက ချစ်လို့စတာပါ…” ” အကိုကြီး….နီလာက သဘောလွယ်လို့ နီလာ့ကို ကလေကချေလို ဆက်ဆံနေတာလား….” ” မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ…ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတာပါ…” ” ဒါဘဲနော်….ပြီးမှ ဖျာလ

Your new digest 49