ရမက်မပြေလို့ ခိုးစားတဲ့ အိမ်ထောင်သည် မမကြီး

Unicode

ဖိုးတုတ်ကမနီကို လုလင်ပြန်ချိန် အကြောင်းရှင်းပြနေ၏။ လူငယ်သလောက် ဗဟုသုတကြွယ်သော ဖိုးတုတ်ကို မနီအံ့သြနေသည်။ သူမပင် ဒီဝေါဟာရတွေ မသိတော့။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြားဖူးသလိုရှိ၏။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းတော့ မသိ။ ဖိုးတုတ်က ဆက်ပြောသည်။

 “ ရှေးမြန်မာမင်းတွေ လက်ထက်က တောကလူပျို ကာလသားတွေဟာ နေပြည်တော်ကြီးနဲ့ဝေးတော့ ရွှေဗဟိုရ် စည်သံတွေ မကြားရဘူးပေါ့ မမရာ၊ ဒီတော့ ရွာလည်ရင်အခုလို ရွှေဗဟိုရ်ကြက်တွန်သံနဲ့ လည်ကြရတာ တဲ့ ”

          “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာက ဘာလဲဟင် ”

          မနီက တကယ်ပင်မသိ၍ စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်သည်။

 “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာ လူပျိုကာလသားတွေက အပျိုကညာမယ်တွေဆီ ပိုးဖို့ပန်းဖို့ လည်ပတ်သွားလာတာ ကိုပြောတာ။ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးဖို့ ရည်စားရှာတာလေ သူတို့ လူပျိုလှည့်တဲ့အချိန်က ကြက်ဦးတွန်ချိန်၊ ည(၇) နာရီ လောက်ပေ့ါ။ သူတို့လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောရအောင် အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက အိပ်ယာဝင်ပေးကြတယ်။ အဲဒါကိုတော့ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်လို့ ခေါ်တယ်။ ပိုးကြပန်းကြ စကားထာဝှက်ကြ ပန်းပေးကြ အထာပြကြနဲ့ ည(၁၀)နာရီလောက်ရှိတော့ ကာလသားတွေပြန်ကြတယ်။ အဲဒီအချိန်ကိုတော့ လုလင်ပြန်ချိန်လို့ခေါ်တယ် ”

          ဖိုးတုတ်အသေအချာရှင်းပြနေသည်ကို မနီက စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေ၏။

 “အဟဲဟဲ… အခုတော့ ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ သက္ကရာဇ် ၂၀၀၀ နှစ်ဆယ်ရာစု အကြိုမို့ထင်ပါရဲ့ ကညာအိုက လူပျိုသိုးဆီလာပြီး ရွာလည်ရတယ်နော်၊ သူပြန်ချိန်ကိုတော့ ကညာအိုပြန်ချိန်လို့ ခေါ်မလား၊ မျောက် ဇာတ်နှစ်ပါးသွားပြီးချိန်လို့ ခေါ်မလား၊ အချစ်အရေခွံလဲချိန်လို့ ခေါ်မလား.. ဟား… ဟား…..တစ်ခုခုပေ့ါနော်အမ ”

 ဖိုးတုတ်က ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း ခပ်အုပ်အုပ်ရယ်မောလိုက်သည်။ စောစောကမူ ဘာပါလိမ့်ဟု နားထောင်နေမိသည်။ ပြီးမှ သူမကို စောင်းပြောနေမှန်းသိ၍

          “ ဟွန်း.. သူကများ ပြောရတယ်ရှိသေး၊ မင်းငတ်နေမှာစိုးလို့ လာကျွေးတာသိလား ”            မနီက ဖိုးတုတ်ပေါင်တွင်းကြောကို ခပ်ဖွဖွလေးဆွဲလိမ်သည်။

 “ အား…လားလား.. အလကားစတာပါအမရ၊ အမကိုစွဲလန်းပြီး ဒီကောင်ရူးနေရတာပါ၊ အခုတော့ အရူးကို အမဲသားကျွေး မိသလို ဖြစ်သွားပြီ။ နောက်လဲ ကျွေးဦးနော်.. နော်လို့ ”  ဖိုးတုတ်က မနီကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။

          “ ဟင့်အင်း.. တော်ဘီ ကျွေးတော့ဘူး… ဘာလို့ သူများကို ကညာအို နောက်ပိုးလို့ ပြောသေးလဲ ”

          “ ချစ်လို့စတာပါဆို မမကလဲ… ”

 ဖိုးတုတ်က မနီကို တိုး၍ ဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးကို ဆွဲလှန်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက် သည်။ မနီဘယ်ဘက်လက်က ဖိုးတုတ်၏ခါးကို ဖက်ထား၏။ ဖိုးတုတ်က သူ့လျှာကို မနီ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းပေး ရာ မနီက ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး စုပ်ယူလိုက်သည်။

 ကမ္ဘာဦးက ဖိုနှင့်မလို တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကလိ ဆွဲနေကြသဖြင့် နွေးထွေးသော အတွေ့က ရမ္မက်သွေးကို ဆူကြွစေပြန်သည်။ ငြိမ်သက်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ကြွကြွလာ၏။ ထို့အတူ မနီစောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း တစတစရွရွလာသည်။ ထိုစဉ် ဖိုးတုတ်က မနီကို ဆွေ့ကနဲ့မကာ စောစောကလာလမ်း အတိုင်း အိမ်ဘက်ဆီသို့ ခေါ်ခဲ့လေးသည်။ ထောင်မတ်နေသော ဖိုးတုတ်လီးကြီးက မနီခါးအောက်မှ ပင့်ထောက် ထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။ မနီတယောက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ဘဝင်တသိမ့်သိမ့်နှင့် တငြိမ့်ငြိမ့် ပါလာ သည်။

 အိမ်အောက်အရောက် မနီကို တန်းလျားခုံပေါ်အသာချပြီး စားပွဲပေါ်ရှိ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးနှင့် အရှေ့ဘက် နံရံတွင် ချိတ်ထားသော နာရီကိုထိုးကြည့်ရာ (၉)နာရီခွဲပြီ၊ အချိန်မသေးတော့။ သည်တစ်ချီအချိန်ဆွဲနေလို့မဖြစ်။ ဖိုးတုတ်က ပင်ပန်းနွမ်းနယ်သမျှတွေ ပြေပျောက်သွားအောင် အရက်တစ်ခွက်ငှဲ့လိုက်သည်။

ကြက်ဥနှစ်လုံးလည်း ရှိသေး၏။ အလွန်ထန်လှပ်သည်ဆိုသော မနီသည်ပင် ဖိုးတုတ်နှင့်တွေ့ရသောအခါ

အီဆောင့်ပျော့ခွေချင်သလို ဖြစ်နေ၏။

 ဖိုးတုတ်က ကြက်ဥတစ်လုံးနှင့် အရက်ခွက်ကို မနီထံပေးလိုက်သည်။ ဘာစကားမှပြောမနေတော့ဘဲ မနီက ကြက်ဥကို ဖောက်သောက်ပြစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖန်ခွက်ထဲက အရက်ကို တဝက်ကျော်ကျော် ရေမပါဘဲ သောက်ပြစ်လိုက်၏။ အပေါ်ထပ်တွင် ထွန်းထားသော ဘတ္ထရီမီးချောင်းက အားပျော့လာပြီမို့ အိုးပြောင်းချိတ်ရန် ဖိုးတုတ်အပေါ်ထပ်တတ်သွားသည်။ လူမပြောနှင့် ဘတ္ထရီလည်း သုံးအားများတော့ အားလျော့သွားသည်။ ၁၂ ဗို့ အိုးနှင့် ပြောင်းချိတ်လိုက်သည်မို့ အလင်းရောင်က စောစောကထက် လင်းထိန်သွားသည်။

 ဖိုးတုတ်လည်း အားလျော့သွားတော ကာမဘတ္ထရီဓာတ်အားကို အရက်ကြက်ဥတို့နှင့် ဖြည့်ဆည်းရန် အောက်ထပ်ဆင်းလာ၏။ ဖိုးတုတ် ကြက်ဥနှင့် အရက်သောက်နေစဉ် မနီက စားပွဲပေါ်ရှိ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးနှင့် နာရီကို ထိုးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

          (၁၀) မတ်တင်း။

 သည်တစ်ချီ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်မှ ဖြစ်တော့မည်။ ပတ်ဝန်းကျင် ရိပ်မိသွားလျှင် ပြသနာတတ်၊ အရှက် ရရုံမျှမက ကာမရတနာသိုက်ကြီးပါ ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်၏။ (၃)ချီ (၃)ခါ ကာမဆန္ဒပြည်ဝခဲ့ပြီမို့ မနီ အလွန်ကျေနပ် အားရပါသည်။ သို့သော် ပြန်လည်ထကြွလာသော ကာမရာဂစိတ်က နောက်ဆုတ်မသွားဘဲ တရိပ်ရိပ် အရှိန်တက် လာသည်။ အလိုးမခံရဘဲ ပြန်လို့မဖြစ်။ ခံကိုခံရမှဖြစ်မည်။

          “ မောင်လေး.. အချိန်မနည်းတော့ဘူးနော် ”

          “ ဘာလဲ အမက ပြန်ချင်ပြီလား၊ အခုမှ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်ရှိသေး အဟဲ… ဟဲ ”

          “ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့်ပါကွာ၊ ကြာကြာဝါးမဲ့သွား အရိုးကြည့်ရှောင်ရမယ်လေ ”

          “ စိတ်ချပါအမရာ.. မောင်လေးလဲ သဘောပေါက်ပါတယ် ”

 ဖိုးတုတ်က အရက်လက်ကျန်ကို အပြတ်ရှင်းပြီး ပွဲသိမ်းတချီအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ အထွေအထူး ဇာချဲ့မနေတော့ဘဲ မနီကို ရှေ့ဖင်ကုန်ခိုင်းပြီး ပွဲသိမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

          “ မမ သောက်ဦးမလား ”

          “ ဟင့်အင်း.. ပြန်မှတစ်ခွက်သောက်တော့မယ် ”

          “ ဒီတစ်ခါ မမဖင်ကုန်းပေးနော် ”

           “ ရှင့်သဘော.. ရှင့်သဘော၊ ကဲပြော ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

 မနီကစားပွဲပေါ်တွင် အရက်ခွက်တွေတင်နေသော ဖိုးတုတ်ထံကပ်သွားပြီး ပေါင်ကြားရှိ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လျက် ပြူးပြူးသွက်သွက်ကလေးမေး၏။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးသဖွယ် မာကြော တောင့်တင်း နေပါ တော့သည်။

          “ အဲဒီခုံရှည် ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက် အမရာ ”

          “ ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဟုတ်ကဲ့ ”

 ငေ့ါတော့တော့ အသံဖြင့် မြူးကြွသွက်လက်နေသော မနီ၏ ဟန်ပန်ကြောင့် ဖိုးတုတ်ရင်ထဲ ကလိတိတိ ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားသည်။ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ ပြန်ခါနီး အသားကုန်ဆော်ထည့်လိုက်ဦးမယ်ဟု စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးလိုက်၏။ ဖိုးတုတ်ပြောသည့်အတိုင်း မနီက ခုံရှည်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းပေးထား သည်။ အပေါ်ထပ်တွင် ထွန်းထားတော ဘတ္ထရီက စောစောကထက် လင်းအားကောင်းနေသည့်မို့ အပြင်တွင် ဖြန့်ကျက်လျက်နေသော အရောင်ပြန်ဟပ်မှုကြောင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စွင့်စွင့်ကားကား ဖင်အိုးထွားထွားကြီး နှစ်မွှာကို ရေးရေးရိပ်ရိပ်ကလေး မြင်နေရသည်။ သည်မြင်ကွင်းကြောင့် ဖိုးတုတ်၏ အရှိန်ရစပြုနေသော ရမ္မက်မီးတောက်မှာ ဟုန်းကနဲ တောက်ပလာပါတော့သည်။ ဖိုးတုတ်က ဖင်ကုန်းထာသော မနီအနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်အဝနှင့် တည့်တည့်နေရာတွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

သူ့လီးကြီးကို ထိုးမသွင်းခင် မနီစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်ကြီးကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်ကုတ်ဆွလိုက်သေး၏။ မနီဖင်အိုးကြီး နှစ်မွှာ တွန့်ခနဲ့ တုန်ခါသွား၏။ ဖိုးတုတ်က သူ့ဒစ်ပွင့်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့မြုပ်လိုက်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေနှောက်လိုက်သည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီမို့ ပျွိ.. ပြွတ်.. ပြစ်.. ပြွစ်..ဟူသော အသံတွေနှင့်အတူ မနီဖင်ဆုံ ထွားထွားအိအိကြီးတစ်ခုလုံး မျှောက်ကြွရမ်းခါသွား၏။

 ဤမျှဆွရလျှင်တော်လောက်ပြီ။ ဖိုးတုတ်က လီးတန်ကြီးကို (၂)လက်မလောက် မြှုပ်သွင်းလိုက်ပြီး မနီ၏ ခါးနှစ်ဖက်ကို အကျအန ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖိသွင်းသည်။ လီးကြီးက တစ်ရစ်ခြင်း မြုပ်ဝင်သွား၏။ နှစ် လက်မ လောက် အလိုမှ အားထည့်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

          “ ဗျစ်.. ဖွစ်.. ဖွတ်.. ဖွပ်..ဒုတ် ”

          “ အီး.. အင့်.. အမေ့.. အား.. ကျွတ်ကျွတ် ”

 ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက သားအိမ်ဝကို အရှိန်နှင့် ဝင်ဆောင့်လိုက်သည်မို့ နှစ်ယောက်စလုံး အီဆိမ့်ကျင်တက် သွား၏။ မနီခါးမှာလည်း ကော့တတ်သွားသည်။ သည်မှနောက် ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ဒလစပ် ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါ တော့သည်

          “ ဖွစ်.. ဖွတ်.. ဖွပ်.ဖွတ်.. ဖွစ်ဖွတ်… ”

          “ အီး.. အင့်အမေ့.. အား…ကျွတ်ကျွတ် ”

          “ အမေ့.. အင့်..ရှီး..အင့် အမေ့.. အ..အင့်.အအား.. အမေ့..ကျွတ်ကျွတ် ”

 နှစ်ယောက်သားမှာ ကာမဘီလူး အပူးခံထားရပြီဖြစ်ဿ ဆောင့်ချက် ကော့ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာသည်။ ဖိုးတုတ်ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ မနီကလည်း သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ပစ်၍ ပစ်၍ခံသည်။ အပေးကောင်းသည်ဟူသော သဘောကို ဖိုးတုတ်လက်တွေ့သိသွားပြီ။ လီးအဝင်အထွက်အသံများ၊ လီးအုနှင့် စောက်ဖုတ်ရိုက်ခတ်သံများ၊ ရမ္မက်ကြွ၍ ရင်တွင်းက အံထွက်လာသော ညီးညူသံများ ပြင်းထန်သော အသက်ရှူသံ များဖြင့် ဆူညံနေပါတော့သည်။

 မည်သည့် အရှက်အကြောက်မှ မရှိတော့၊ သတ္တလောကသားပီပီ ဖိုမသဘာဝဆန္ဒကို စိတ်ရှိတိုင်း ပြုမူခံစား နေကြပါတော့သည်။ ပြီးကာနီးမို့ ဖိုးတုတ်က အသားကုန်ကြုံးကြုံးဆောင့်သည်။ မနီကလည်း အသားကုန် ပစ်ပစ်ခံသည်။ အပေးအယူ ဟန်ချက်ညီလွန်းလှ၏။ အချက်ပေါင် (၉၀) ကျော်တွင် နှစ်ဦးလုံးလေထဲ အမြှောက်ခံ လိုက်ရသလို ဟိုက်ကနဲ ဟာကနဲဖြစ်သွားပြီး အကြောတွေတဆတ်ဆတ်တုံလှုပ်ကာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။ မနီလည်း ခုံတန်းရှည်ပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ သုံးလေးချက်လောက် ဆက်ဆောင့်ပြီး ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်ထားလိုက်သညါ။ သုတ်ရေပူတွေ အတားအဆီးမရှိ တပြစ်ပြစ် ထွက်နေ၏။ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ  တုန်ခါသွားသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ပွင့်အာလာသော သားအိမ်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရေပူတွေ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ထိုအခိုက်သည် မိန်းမတယောက်အဖို့ နှိုင်းယှဉ်ဖော်ပြစရာ စကားလုံး ဥပမာ မရှိသော အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံး အချိန်မျိုး ဖြစ်ပါတော့သည်။

          ‘ဖျစ်.. ဖျပ်.. ဖျပ်…ဖျပ်’

          ‘အွတ်..အီး…အီး.. အွတ်’

 ရွှေဗဟိုကြက်သံကြားမှ ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားဝတ်လိုက်ကြ၏။ မနီ အရက်တစ်ခွက်သောက်သည်။ ဖိုးတုတ်က ခြံဝအထိ လိုက်လာပြီး တံခါးကို ဟပေးလိုက်သည်။ မနီက အပြင်သို့ ကုန်း၍ အထွက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတ်ထည့်လိုက်သေး၏။ မကြာခင် မနီတစ်ကိုယ်လုံး အမှောင်နှင့် ရောထွေး ပျောက်ကွယ် သွားတော့သည်။

×   ×   ×   ×   ×

မနီနှင့် (၃)ချီတိတိ ဆော်လိုက်ရသည်မို့ လူပျိုသိုး ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် တော်တော်လေး နေသာထိုင်သာ ရှိသွားပါသည်။ အနှစ်နှစ်အလလက မျိုသိပ်ကြံစည်ခဲ့ရသော ဆန္ဒတွေ ယနေ့ပြည်ဝသွားပါပြီ။ မနီကို စိတ်ကမှန်း ပြီး လက်သရမ်းကာ လဟာပြင်သို့ ထုတ်ပြစ်ခဲ့ရသော ကာမသုတ်ရေတွေကို ယခု မနီ၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်း အတွင်း သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် သွန်းလောင်းထည့်ခဲ့ပါပြီ။ ဖိုးတုတ်ဖက်ကကြည့်လျှင် (၂)ချီ (၂)မောင်း ကောင်းကောင်း ကြီး ပြီးခဲ့သလို မနီအဖို့လည်း (၂)ချီအတွင်း လေးချီလေးမောင်း ကောင်းကောင်းကြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါ ပြီးဆုံးခဲ့ပါသည်။

          အံ့မခန်းလောက်သည့် အတွေ့အကြုံတစ်ခုပင်။

 ရသေ့စိတ်ဖြေသဘောနှင့် ထွက်လာခဲ့ရာမှ ဖိုးတုတ်ဆက်ဆံလိုက်သော ကာမအတွေ့က ခြေဖျားဆံဖျား အရေဖျား တွင်သာမက ရိုးတွင်းချဉ်ဆီ ခိုက်သည်အထိ အစွဲကြီးစွဲသွားပါပြီ။ ယခင်က ဘမောင်နှင့်ဖြစ်ကြစဉ် သူ ရောကိုယ်ပါ ကောင်းပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝခဲ့ဘူးပါ၏။ သို့သော ယခု ဖိုးတုတ်နှင့် တွေ့ရစဉ်လောက် အခြေ ရောက်ဖို့ အပုံကြီး လိုပါသေးသည်။ လင်မယား စစ်စစ်တွေလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်တိုင်းကျ ဆက်ဆံခွင့် မရ တာလည်းပါမည်။ သူများအိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ရတာမို့ အချိန်ကာလ ကန့်သတ်ချက်ကလည်း ရှိနေသည်။ သည်တော့ ဇိမ်ကျကျ စိတ်ထင်တိုင်း ကျဲခွင့်မရခဲ့ပါ။

 ဘမောင်က ပေးနိုင်ကျွေးနိုင်သည့်အတွက် ချိန်းတွေ့ရသော အိမ်အနေဖြင့် စိတ်ချလုံခြုံမှုတကယ်ရှိပါသည်။ အိမ်ရှင်မ ခင်သီပင် ဘမောင်နှင့် လွတ်ကင်းပုံမရ။ ထွားထွားတစ်တစ် မိုးဦးကျပေါက်သော မျှစ်စို့ကြီးလိ ကြည့်ပျော် ရှုပျော် ရှိလွန်းလှသော မခင်သီကိုလည်း ဘမောင်က ချမ်းသာပေးမည် မဟုတ်။ ၃၉-၄၀ အရွယ်ဆိုသော်လည်း မခင်သီ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားတွေ ဖောက်ပြန်ချင်စရာ အလွန်ကောင်း၏။ သူ့ယောက်ျား ကိုမြင့်ဟန်မှာ မိုးလင်းက မိုးချုပ်ထိ သောက်လေ့ရှိသော အရက်ချိုးကပ်နေသူ။ အရက်သာတိုက်လို့ကတော့ သူ့မိန်းမကို တစ်ညတာ အလကားပေးမည့် ပုံမျိုး။ မိန်းမထက် အရက်ကို ပိုမက် ပိုစွဲသူ။ ပြီးတော့ မွေးထားတာက သမီးမိန်းခလေးနှစ်ယောက်။ အကြီးမက အပျိုကြီး ဖားဖားဖြစ်လို့။ အငယ်မက အပျိုအရွယ် ရောက်နေပြီ။ မအေတူ မို့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားတွေက ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တစ်တစ်မို့မို့ စွင့်စွင့်ကားကား..။ ပျံလိုက် နန့်လိုက်တာကလည်း လွန်ပါရော။

 သည်လိုအိမ်မျိုးမှာ ချိန်းတွေရတာမို့ နေရာကတော့ တကယ် စိတ်ချရသည်။ ခက်သည်က လင်မယား စစ်စစ်တွေလိ မဟုတ်ကြလေတော့ အချိန်ကစကားပြောသည်။ တောရွာဆိုတာက သိသည့်အတိုင်း မြို့အရပ်လို ထင်တိုင်းကျဲနိုင်တာမဟုတ်။ သူ့အမျိုး ကိုယ့်အမျိုးတွေ လိမ်ယှက်နေသည်။ သည်ကိစ္စမျိုးက အချိန်ယူနိုင်လေ

ကောင်းလေ မဟုတ်လား၊

ယနေ့အဖို့မူ မနီတစ်ယောက် ထင်တိုင်ကျဲ အားရပါးရ လုပ်ပြီးနောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖက်အိပ်ခွင်မရသည်က လွဲလျှင် အတော်လေး ကျေနပ်စရာကောင်းလှပါသည်။ ညနေ နေဝင်ရီတရော အချိန်မှစ၍ ည(၁၀)နာရီ ကျော် အချိန်ထိ ဤကာမကိစ္စနှင့်သာ အချိန်ကုန်ခဲ့ကြပါသည်။ ခန့်မှန်းချေ (၃)နာရီကျော်ကျော်လောက်ရှိ၏။ ဖိုးတုတ်၏ အံ့မခန်းသော ထိမိပြင်းထန်သည့် ကာမရေးရာ စွမ်းဆောင်ချက်တွေကြောင့် မနီတစ်ယောက် မနွမ်းစဖူး နွမ်း၍ မပန်းစဖူး ပန်းခဲ့ရသည်။ မနီက သူ့ညီမထံ သမီးကိုအပခဲ့ပြီး အကြွေးတောင်းဟု ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ယောက်ျား မရှိခိုက် ညီမဖြစ်သူကို အဖော်ခေါ်အိပ် ခြင်းဖြစ်၏။

 သည်တော့ မနီဘက်ကကြည့်လျှင် ကျောလုံစိတ်ချရသည်။ ခါတိုင်းလည်း နေ့ပြန်တိုးတွေ ယခုလို တောင်း ပေးနေကျ။ ဖိုးတုတ်ဖက်ကလည်း တအိမ်လုံးမှ သူတစ်ယောက်ထဲ၊ ကျောတွင်မက တကိုယ်လုံးပင် လုံခြုံနေပါသည်။ သည်တော့ ထင်တိုင်းကျဲ လိုးနိုင်ပါတော့၏။ ချစ်ဗိမာန်၊ ချစ်စခန်းသို့ စိတ်တူကိုယ်မျှ လျှောက်လှမ်း ခဲ့ကြပြီးနောက် အိမ်ပြန်လာသည်။ လျှပ်စစ်မရှိသော ကျေးလက်ဒေသမို့ မှောင်မှောင်မဲမဲ မသဲကွဲ၊ အသံမဲပြုလို့ကတော့ တစ္ဆေသူရဲတစ်ကောင်ဟု ထင်မှတ်ရလောက်အောင် အမှောင်ထုက အားကောင်းလှသည်။ ရွာလမ်းမတစ်လျှောက် မန်ကျီးပင်အုပ်အုပ်၊ ကုက္ကိုပင်အုပ်အုပ်ကြီးတွေကလည်း အမှောင်ဓာတ်ကို အားမြှင့်ပေးသလို ဖြစ်နေ၏။ တိုးတက်မှုနှေးကွေးခြင်းက ယခုလို အချစ်မှောင်ခိုကူးသည့်ကိစ္စတွင် အလွန်အထောက်အကူပြုပါသည်။

ခြံတွေကလည်း အတန်အသင့် ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ဤမျှမှောင်မိုက်သော ရွာလမ်းမပေါ်ဝယ် လူတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်နေသည်ကို ညကြည့်မှန်ဘီလူးဖြင့် ကြည့်မှသာ မြင်နိုင်ပေတော့မည်။

 မနီပြန်ရောက်တော့ သူ့သမီးက အိပ်ပျော်နေပြီ။ သူ့ညီမကတော့ မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ် ဖတ်နေ၏။ ပူလောင်ပြင် ပျ မွတ်သိပ်ခဲ့ရသော ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အလုံးစုံ ပြည့်ဝခဲ့ရသော်လည်း ထိုအခြေဆိုက်အောင် အားထုတ်ခဲ့ရသော ဝီရိယဇောအဟုန်ကြောင့် မနီတစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး နွမ်းရီပျော့ခွေခဲ့ရပါသည်။ ထို့ကြောင့် အိပ်ယာ သို့ တန်းဝင်ခဲ့၏။ သူ့ညီမကိုတော့ အိပ်လျှင် ဘတ္ထရီမီးဖြုတ်ခဲ့ဖို့ မှာခဲ့၏။ အဆင်ပြေခဲ့လား အမ ဟူသော အမေးကို အေး တစ်လုံးတည်းသာ ဖြေပြစ်ခဲ့သည်။

 အိပ်ယာပေါ် ခေါင်းချသည်နှင့် တပြိုင်နက် မနီတစ်ယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျသွားပါတော့ သည်။ စောင်လွတ်၍ ပိုးလိုးပက်လက်ဖြစ်နေသော သမီးကိုပင် စောင်ခြုံပေးဖို့ သတိမရတော့ပေ။ မိခင်မေတ္တာ ကို ထောင့်ငါးရာအချစ်က အပြတ်အသတ် အနိုင်ယူခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ ဘဝင်မကျခင် စက္ကန့်ပိုင်းအထိ ဖိုးတုတ်ပေး လိုက်သော မျက်ရှချိုအီသည့် အချစ်ဝေဒနာကို တမ်းတရင်း အိပ်မက်ထဲသို့ အပါခေါ်ကာ ဆက်လက်ခံစား နေဦး မည်လားမသိ။

 လောကကြီသည် သူ့အစီအစဉ်နှင့်သူ အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေသလို လောကသားတို့ကလည်း သူ့အစီ အစဉ် နှင့်သူ လှုပ်ရှားနေကြပါ၏။ ကိလေသာ အမှောင်ဓာတ်တွေ ကြီးစိုးနေသော ဤမြေကမ္ဘာတွင် ကိလေသာ ရမ္မက်ပန်းတွေ အခါမလပ် ပွင့်လန်းနဦးမည်သာ။ လှုပ်ရှားခြင်းသည် ရှင်သန်ခြင်း သင်္ကေတမို့ စိုပြေလှပ နေပါ တော့သည်။

×   ×   ×   ×   ×

 အမှန်တကယ်ခက်နေသည်က ဖိုးတုတ်။ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်ပြီး အလွန်သန်စွမ်းသော လူပျိုသိုးမို့ (၂)ချီ တိတိ မနီ၏ ကာမအဆီ၊ ကာမသွေးသားများကို သောက်မျိုလိုက်ရသော်လည်း မနီနှင့် အချစ်စခန်း သွားခဲ့ရပုံ များကို တစိမ့်စိမ့် ပြန်တွေးရင်း သူ့ကိုယ်တွင်းရှိ ရာဂစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်နှိုးထလာပြန်၏။ ဖိုးတိုတ်သည် အရက်ကို အမြဲသောက်လေ့ရှိသူကားမဟုတ်။ ယနေ့လည်း မနီများ အကယ်၍ လာခဲ့လျှင်ဟူသောအတွေးဖြင့် စကားပြောလျှင် သတ္တိဝင်ရန် အနည်းငယ်သောက်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ အကယ်၍ မလာခဲ့လျှင်လည်း သူ့လက်ကိုပင် မုဒိန်းကျင့်ဖို့ စိတ်ကူးပြီးသား။ အရက်ကို အလွန်အကျွံ မသောက်သည့်အတွက် အရက်၏ ဖိစီးမှုဝန်ထုပ်ကို ဦးနှောက်က ဝန်ပိခြင်း မရှိပါ။ သတ္တိဝင်၍ ပျော်ရွှင်တက်ကျွရုံမျှသာ ဖြစ်၏။

 ဤမျှသန်စွမ်းသော လူပျိုကာလသားတစ်ယောက်အဖို့ ဤမျှလောက်သော ကာမသုတ်ဓာတ်ကို ဖြုံးလိုက် ရသည့်အတွက် ဘာမျှယုတ်လျှောသွားမည်မဟုတ်ပါ။ ထပ်တူအားဖြည့်ထားသော ဆေးအရက်နှင့် တိုက်ကြက်မ စစ်စစ်က ဥထားသော ကြက်ဥ၏ အားသတ္တိတွေကလည်း အဆက်မပြတ်ပို့လွှတ်နေသဖြင့် စောစောက ချစ်စခန်းတွေကို စိတ်ကူးနှင့် မှန်းရုံရှိသေး သူ့ပေါင်ကြားရှိ ဒုတ်တန်ကြီးမှာ ရမ္မက်သွေးကြွ၍ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ထောင် ထလာပါသည်။ စောက်ဖုတ်အတွေ့အရသာကို မကြာခင်ကမှ လောလောလတ်လတ်ခံစားထားရသဖြင့် လိင်တံကို ရစ်ပတ်ယှက်သိုင်းထားသော အကြောတွေက တဖျပ်ဖျပ် တလှပ်လှပ် ပွင့်လျက်ရှိနေပါသည်။

 ယခုအချိန်မှာ ခါတိုင်းကဲ့သို့ လက်နှင့် မတင်းတိမ်နိုင်တေ့ အမှန်အားဖြင့် လက်သည် လီး၏ဓာတ်စာ မဟုတ်ပါ။ စောက်ဖုတ်သာလျှင် လီးနှင့်သဟဇာတဖြစ်သော သဘာဝ ဓာတ်စာအစစ်ဖြစ်ပါတော့သည်။ မနီကို ပြန် ခေါ်ရင် ကောင်းမလားဟု အထပ်ထပ်အခါခါ စဉ်းစားမိသည်။ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် စိတ်တွေ အလွန် လှုပ်ရှားပြီး ဂဏာမငြိမ် ယောက်ယက်ခတ်နေပါတော့သည်။ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုတ် ကိုင်၍ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။ ပို၍သာဆိုးဆိုးလာသည်။ ဒုတ်နှင့်အပစ်ခံရသော တောကြီးမြွေဟောက်တကောင်လို ပို၍ပို၍သာ မာန်ဖီထကြွလာတော့၏။

မနီကို သွားခေါ်ရန်စိတ်ကူးနှင့် ပုဆိုးတိုတိုဝတ်၍ ခတ်သုတ်သုတ်ထွက်လာသည်။ အချိန်က အတော်ညဉ့် နက်နေပြီမို့ ခြံဝတွင်အကြာကြီး စဉ်းစာနေ၏။ စိတ်အဟုန်က မနီနှင့်တွေ့ဖို့သာ ဇောကပ်နေသည်။ တစ်ရွာလုံး အမှောင်ကျ၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီး မနီအိမ်က အနည်းငယ်လှမ်းသည်။ ပြီးတော့ ရွာလည်လောက်မှာဖြစ်၏။ ပတ်ဝန်ကျင် သိသွားလျှင် ပြသနာတက်၍ အရှက်ရနိုင်သည်။

                 သူဖတ်မှတ်ထားသော စာပေဗဟုသုတတွေက သူ့စိတ်ကို ဆွဲထိန်းထားလိုက်၏။ ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် ခြံတံခါးနားတွင် တွေတွေကြီးရပ်ကာ အကြာကြီးစဉ်းစာပြီးနောက် အိမ်ဖက်ဆီသို့ ပြန်လှည့်ခဲ့သည်။ ထိုစဉ် မထင် မှတ်ဘဲ သူ့အာရုံထဲသို့ မစောရီ၏ အရိပ်က ဖျတ်ကနဲ့ ပေါ်လာသည်။ မစောရီက အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိပြီး ဖြစ်သောလည်း အရက်အမောင်းကောင်း၍ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား တောင့်ဖြောင့်၏။ သူမခန္ဓာကိုရှိ အသားဆုံ အသားဆိုင် အဖုအထင် အမို့အမောက် အစွင့်အကားတွေက မနီထက်ပင် ဖွံ့ထွား၏။ အသားဖြူသည်ဟု ပြောရမည် ထက် နီစပ်စပ်ဟုပြောမှ မှန်မည်။ ဖင်ဆုံကြီးတွေက ထွားကား အယ်ထယ်နေပြီး ခြေသလုံးသာ တုတ်တုတ် တွေက စိုဝင်းတင်းရင်းနေ၏။ မစောရီက နတ်ကတော် အကြီးစား၊ တောင်ပြုန်းအထိ ပေါက်ရောက်၏။ ရုပ်လက္ခဏာကို အသေအချာစဉ်းစာကြည့်မှ ဟတ္ထနီနွယ်ဇင်ကြီး ဖြစ်မှန်းသိရတော့သည်။

 ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် သူဖတ်မှတ်ဖူးသော ဟတ္ထနီမိန်းမ၏ အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် မစောရီကို စပ်ဟပ်ကြည့်လိုက် သည်။ သေချာပြီ… ဟတ္ထနီမှ ရေမရောသည် ဟတ္ထနီ။ တဏှာရာဂအားကြီးရာတွင် မဟေသီတင်လောက်သည့် ဟတ္ထနီ။ မစောရီ ယောက်ျားကလည်း အရက်ဂျိုး။ သားတစ်ယောက်သာရှိ၏။ သူသားကရွှေတောမှာ မိန်းမရနေ သည်။ တစ်လတစ်ခါ ငွေလှမ်းပို့၏။ တစ်ခါပို့လျှင် လေးငါးသောင်း၊ သည်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ငွေရှာရသည့် ဒုက္ခတော့ငြိမ်း၏။ မစောရီဂုဏ်သတင်းက အနီးဝန်းကျင် ရွာများသို့တိုင် ပျံ့လှိုင်ကျော်ကြားနေသည့်အတွက် ဟိုကဒီက ပင့်ကြဖိတ်ကြ မေးကြမြန်းကြရာ သူ့နှုတ်ဖျားမှာ ငွေသီးနေပါတော့၏။

 သည်တော့ မစောရီယောက်ျားမှာ အရက်ကလေး တမြမြနှင့် လောကစည်းစိမ်ခံကာ ဇိမ်ကျနေပါတော့ သည်။ မိန်းမထက် အရက်ကို ပိုမက်သည်။ အရက်သောက်ချက်ကတော့ မခင်သီယောက်ျား ကိုမြင့်ဟန်နှင့် လယ်ပယ်တူတွေ၊ ကိုမြင့်ဟန်ကမှ အလုပ်ကလေး ဘာလေးလုပ်သေး၏။ မစောရီယောက်ျား ကိုဘမြင့်ကမူ အငြိမ်းစာ အရက်သမားသက်သက်။ ဘယ်အရွယ်ကစ၍ သောက်သည်မသိ လူလည်း ပိန်ညှော်၍ ဖောနေပြီ။ အလွန်မလိုက်ဖက်သော လင်မယားဖြစ်၏။ မိန်းမက နတ်ကတော်မို့ အရက်က ပေါသလားမမေးနှင့် ရမ်၊ ဝီစကီ၊ ရွှေလိမ္မော်၊ ရှောက်ပေါင်း၊ ပျားအရက် အစုံသောက်ရသည်။

 သွေးသားဆူနှောက် တဏှာရာဂ ကြီးပုံပေါက်သော မိန်းမတွေ သူတို့ယောက်ျားများကို အရက်အလွန် အကျွံ သောက်ခွင့်ပြုထားသည်မှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလှ၏။ သောက်လျှင်မူး၏။ မူးလျှင်မေ့၏။ မေ့လျှင်ဘာမျှ မသိတော့။ ဘာမျှမသိတော့သော အချိန်တွင် သူတို့ထင်ရာ လုပ်ခွင်ရနေလို့သာ ယခုလို ပြစ်ထားခြင်း ဖြစ်ပုံရ၏။ အရက်ရသ တဏှာက ဖောဋ္ဌဗ္ဗ ကာမတဏှာထက်ဆိုးသည် မဟုတ်ပါလား။

 နတ်ကတော် မစောရီတို့အိမ်က ဖိုးတုတ်တို့အိမ်နောက်ဖေးနှင့် ကပ်လျှက်မှာဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ်တို့ခြံက အတော်လေး ကျယ်ဝန်းသည်မို့ နော်ကျောဘက်၊ အရှေ့ခြမ်းတွင် အသက်(၆၀)ကျော် လူပျိုကြီး ဦးသာထူး ဝင်းရှိ ၏။ ဦးသာထူးက ဗိန္ဓောလည်းကု၊ ပယောဂလည်း ကု၏။ မစောရီတို့ ဝင်းနှင့် အရှေ့ဖက် အနောက်ဖက် ကပ်လျှက် ရှိသည်။ ကြားတွင်လသာပင် စည်ရိုးတန်းသာခြားသည်။ ၎င်းနှစ်ဝင်းစာပေါင်းမှ ဖိုးတုတ်တို့ တဝင်းစာရှိသည်။  မစောရီတို့ခြံဝင်းနှင့် ဖိုးတုတ်တို့အိမ်သာ ကျောဘက်ရှိ အိမ်သာမှာ ကပ်နေသည်။ လသာပင် စည်းရိုးခြား ထားသောလည်း ဝင်ထွက်ကူးသန်းနိုင်သော တကိုယ်စာ လူဝင်ပေါက်ရှိသည်။ တံခါးပေါက်ကို မရွှေ့ရုံနှင့် မစောရီ တို့ အိမ်ဘက်သို့ အလွယ်တကူ ကူးသွားနိုင်သည်။

 တစ်ရွာလုံးအတွက် အားအထားရဆုံး၊ နတ်ကတော်အကြီးစားမို့ မစောရီနှင့် ဖိုးတုတ်အမေတို့က မကင်းပါ။ ဖိုးတုတ်အမေမှာ နတ်ပယောဂ၊ စုန်းပယောကဂ အလွန်ယုံကြည်သူဖြစ်၏။

 ခလုပ်တိုက်၊ မျက်စိစွံတာကအစ နတ်မေးလေ့ရှိ၏။ သည်တော့ မစောရီနှင့် လူရင်တွေလို ဖြစ်နေကြသည်။ အခုဖိုးတုတ်အကြံထုတ်နေသည်မှာ မစောရီကို ဉာဏ်ဆင်ခေါ်၍ မနီနေရာတွင် အစားထိုးပြီး တအားကြီး ထကြွနေသော ကာမပိုးတွေကို ကာမအစာကြွေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

 အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ (၁)နာရီကျော်ပြီး သန်းခေါင်နားနီးနေပြီမို့ နောက်မီးလင်း၊ ရှေ့မီးလင်း အကြံအ ဖန်တွေမှအပ အားလုံးအိပ်မောကျနေပြီ။ ဖိုးတုတ်နောက်မဆုတ်ချင်တော့ ရှေ့သို့ရဲရဲကြီးတိုးရန် အရက်တစ်ခွက် သောက်လိုက်၏။ ယုန်းသားကင်ဖတ် တော်တော်များများကိုလည်း ပလုပ်ပလောင်း စားလိုက်သည်။ ကြက်ဥသုံး လုံး ထပ်ယူ၏။ ထို့နောက် မစောရီတို့၏ အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။ မစောရီက အနောက်ခန်း အောက်ထပ်မှာအိပ်ပြီး သူ့ယောက်ျားက အိမ်ရှေ့ခေါင်းရင်းအဖီအောင်တွင် အိပ် ၏။ ဖိုးတုတ်က မစောရီကို ဦးစွာနှိုးရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။

×   ×   ×   ×   ×

          “ သေချင်းဆိုးသာထူး လူကိုဆွရုံသာဆွပြီး၊ ပီးအောင်လိုးမပေးဘူး၊ ဟွန်း သေနာကျ ”

 မစောရီပါးစပ်က ဦးသာထူးအပေါ် တွတ်ပွတွတ်ပွနှင့် ကျိန်ဆဲနေ၏။ ညနေက သူချိန်း၍ ရှစ်နာရီခန့် လောက်တွင် ဦးသာထူးအိမ်ဘက်သို့ ကူးခဲ့၏။ သူ့ကိုလိုးချင်လို့ ချိန်းမှန်း မစောရီသိ၏။ ဒါတောင်သေနာကြီးက နက္ခတ်ကောင်းနဲ့ ယှဉ်ခိုက်မို့ ယက္ခမန္တာန်ရွတ်ဖတ်ရန်ဟု သူ့ယောက်ျားရှေ့တွင် ခပ်တည်တည်နှင့် ပြောလိုက်သေး၏။

          “ ယက္ခမန္တာန်ဆိုတာဘာလဲ အကိုကြီး သာထူးရဲ့ ”

          သူ့ယောက်ျားက အရက်သောက်ရင်းမှ မေးလိုက်သည်။

 “ ဘီလူးသရဲတွေချစ်တဲ့ မန္တာန်ပေ့ါကွာ၊ ဒီမန္တာန်က ကိုယ်ရွတ်ချင်တိုင်း ရွတ်လို့ရတာမဟုတ်ဘူးကွ၊ အခုလို ဘီလူးနက္ခတ်ယှဉ်အခိုက်မှာသာ ရွတ်လို့ရတာ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်ကထဲက ငါတွက်ချက်ကြည့်ပြီးသား ”

          “ အော.. အော.. ”

 မစောရီယောက်ျား ကိုဘမြင့်ခမျာ ဦးသာထူးစကားကြောင့် သောက်လက်စအရက်ကိုပင် နှုတ်ခမ်းဝ မရောက်တော့ဘဲ မျက်လုံးကြီးပြူး၊ ပါးစပ်ကြီးအဟောင်းသားနှင့် အံ့သြထိတ်လန့်သွားမိသည်။ ကိုဘမြင့်က အလွန် သရဲကြောက်တတ်၏။ ထို့ကြောင့် မစောရီနှင့် ဦးသာထူး ဖြီးဖျန်းချောက်လှန့်သမျှကို အယုံကြီးယုံ၊ အကြောက်ကြီး ကြောက်နေရသည်။ သောက်လာသော အရက်သက်တမ်းကလည်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာလာပြီမို့ အရက်ကြောင်ကြောင်ကာ ဖတ်ကနဲဆို ဖင်တုန်အောင် ကြောက်တတ်နေသည်။

                “ ရွာထပ်က သရဲကြီး အညိုနဲ့ ရွာသင်္ချိုင်းဝင်း ညောင်ပင်ကြီးက သရဲကြီးစာမတို့ကိုပါ ဖတ်ထားပြီးသား။

နောက်ပြီး ကိုးသင်္ချိုင်းက အဓိပတိသရဲကြီးတွေပါ ဒီနေ့ညလာကြမှာ ”

 ဦးသာထူးစကားကြောင့် ကိုဘမြင့်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေ ဖျင်းကနဲ ထသွားပြီး ခေါင်းက ဆံပင်တွေပါ ထောင်ထသွားသည်။ အကြောက်ပြေအောင် ရော့သွားသော ဖန်ခွက်ထဲ အရက်ထပ်ဖြည့်၍ တစ်ခါတည်း မော့ချလိုက်သည်။ သို့သော် အကြောက်ကပြေမသွားပါ။

 “ ဒီမန္တာန်အောင်သွားလို့ကတော့ ပွဲပြတ်ပြီမောင်၊ ခိုင်းချင်ရာခိုင်း၊ ရွှေယူမလား၊ ငွေယူမလာ

Your new digest 49

Post a Comment

Previous Post Next Post