သူဌေးမကြီး ဒေါ်ဝင်းခခ

သူ့နာမည်က ဝေယံ၊ မကြာသေးမီက အီးမေဂျာနဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဝေလေလေဖြစ်နေသည်။ မိသားစုကလည်း အရမ်းချောင်ချောင်လည်ထဲက မဟုတ်။ ဖခင်မှာ အစိုးရ သာမာန်စာ‌ရေး အဆင့်လောက်နဲ့ အငြိမ်းစားယူထားသည်။ အမေကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးပေ။ မိသားစု သုံးယောက်တည်းရှိသဖြင့် အဖေ့လစာနှင့် ဖူလုံသည်။ အခု အဖေက အငြိမ်းစားယူထားတော့ အဖေ့ပင်စင်လစာနဲ့ မလောက်ငတော့ပေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးက သူ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ရက် သူ့အမေ၏မောင်ဝမ်းကွဲ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖုန်းဆက်လာသည်။ “ဟေ့ ဝေယံ.. မင်းကျောင်းပြီသွားတော့ ဘာလုပ်နေလည်း… ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ဦးလေး၊ အလုပ်ရှာနေတာ မရသေးလို့…. အေး ဒါဆို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ ငါသွင်းပေးမယ် လုပ်မလား… ဟာ လုပ်မှာပေါ့ ဦးလေးရာ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ဗျာ.. အေး ရပါတယ်ကွာ။

ဒီလိုနဲ့ ရွှေယုန်ကုမ္ပဏီမှာ ဦးလေး၏ အဆက်အသွယ်ဖြင့် အလုပ်ရသွားတော့သည်။ ရွှေယုန်၏ပိုင်ရှင် ဦးဝင်းထိန်မှာ အသက်အရွယ်ရလာသဖြင့် သမီးကိုသာ ဦးစီးစေတော့သည်။ နာမည်က ဝင်းခခ၊ ဦးဝင်းထိန်၏သမီး ကုမ္ပဏီ၏စီအီးအို၊ လက်ရှိ ကုမ္ပဏီကို အုပ်ချုပ်နေသူ၊ စမတ်ကျသည် လှသည် ခန္ဓာကိုယ်က မိန်းကလေးချင်းပင် ငေးရလောက်အောင် ကျော့ရှင်းလှပတောင့်တင်းသည်။ အစက အဖေ့သူငယ်ချင်း မျက်နှာနဲ့ ဟိုခိုင်း ဒီခိုင်း ခိုင်းရုံသာ ခေါ်ထားသော်လည်း ကြံရည် ဖန်ရည်လေးရှိ၊ ကျိုးကျိုး နွံနွံလေးလည်းရှိတော့ နယ်က ကိုရဲလွင်သွားနေသော ကုမ္ပဏီခွဲရှိရာ ‌တာဝန်ခံအနေနဲ့ လုပ်ခိုင်းလျှင် လက်လွှဲလို့ရနိုင်သည့် အခြေအနေရှိတော့ ဝင်းခခ ကိုယ်တိုင် အနားသို့ခေါ်၍ သင်ပေးလာ၏။

ကိုရဲလွင်ဆိုတာက လူကြီးချင်းသဘောတူ စေ့စပ်ထားသော နိုင်ငံခြားမှ ကျောင်းပီး၍ပြန်လာသော သူဌေးသား။ ထိုသို့ အနီးကပ် အလုပ်အတူတူ လုပ်နေရတော့ လူပျိုသိုး ဝေယံတစ်ယောက် စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာမိသည်။ မဖောက်ပြန်ရိုး ခံနိုင်လား၊ ရုပ်ရည်ကလည်း လှပ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မယ်ဘွဲ့ရထားသူတွေ ရှုံးလောက်အောင် တောင့်တောင့်ထွားထွား၊ သူဌေးသမီးဖြစ်လို့ နုဖတ် အုအက်နေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ကြွေရုပ်လေးအလား လှသူ၊ ကုမ္ပဏီ၏ စီအီးအို၊ အလှအပနဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်တွဲထားတော့ ယောက်ျားတွေအတွက် လိုချင်မက်မောစရာကောင်းပြီး ဆက်ဆီးကျလွန်းသူ၊ ထိုအမျိုးသမီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရုံးခန်းထဲမှာ နီးနီးကပ်ကပ် ရံဖန်ရံခါ ပူးပူးကပ်ကပ် လုပ်နေရတော့ ကာမစိတ်တွေက အမြဲတက်ကြွနေသည်။

ရှေ့မှာ ပေါ်တင်မကြည့်ရဲတော့ ခိုးခိုးပြီးကြည့်ရတာလည်း အခါခါ။ အိမ်ပြန်‌ရောက်တဲ့အခါ တောင့်တင်းလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်စိထဲပုံဖော်ပြီး မှန်းထုတော့သည်။ မနက်ရုံးသွားခါနီး ရေးချိုးရင်းနဲ့ မဝင်းခခကို မျက်လုံးထဲမြင်လာလို့ လှပတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးကို မှန်ပြီး တချီထုလိုက်ပြန်သေးသည်။ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီးခါစလောက်သာ နည်းနည်းငြိမ်သွားသော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တာနဲ့ ‌မဝင်းခခကိုတွေ့ပြီး သူ့ညီလေးက အတွင်းခံထဲကနေ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်အောင် မာထန်နေသည်။ ဝင်းခခ အလုပ်သွာခါနီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်းထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ဖောင်း ရင်စေ့ ကော်လာတိုလေးနဲ့ အသားပါပါးပျော့ပျော့ အင်္ကျီက သူမရဲ့ ရွှေရင်ညွှန့်ကို မပေါ့တပေါ်လေး ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။ အရောင်တူ အသားပျော့ပျော့ ထမီလေးကို သေးသွယ်တဲ့ ခါလေးမှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စည်းနှောင်ထားလိုက်တော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေက မို့မောက်နေသည်။ မိမိတင်လုံးကြီးများ၏ စွင့်စွင့်ကားကားရှိမှုကို ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး ကျေနပ်သွားသည်။ ပြီးနောက် ချန်နယ် ရေးမွှေးလေးကို လည်တိုင်နဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖြန်းလိုက်သည်။ ဝင်းခခရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အခုလောက် လှပနေတာက အလှမယ်ဘွဲ့ရထားတဲ့ အမေရဲ့လမ်းညွှန် ပြသမှုတွေကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ ဝင်းခခက ငယ်ငယ်ကတည်းက Gymဆော့သည်။

သူတို့ မှာလည်း ပစ္စည်းကိရိယာ အစုံအလင် ရှိသည်၊ ငယ်စဉ်ဘ၀ထဲက နေ့စဉ်လိုလို လေ့ကျင့်ခဲ့တော့လည်း အကျင့်ပါနေပြီး မနက်အိပ်ယာထလို့ လေ့ကျင့်ခန်း မလုပ်လိုက်ရရင်တောင် ညှောင်းကိုက်သလို ဖြစ်နေတတ်သည်။ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးကတော့ တကယ်ခံစားရသည်။ တခြားမိန်းကလေး တွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်လျှင် ယောက်ကျားတွေရဲ့ မျက်လုံးက သူ့အပေါ်မှာ အများဆုံးရောက်နေတာ ကို အမြဲတမ်း သတိထားမိနေသည်။ လူကလည်း အမြဲတမ်း လန်းဆန်းနေသလို၊ ယောက်ကျားများ၏ အာသာငမ်းငမ်း အကြည့်တွေကိုလည်း သာယာမိသည်။ သွေးသား ကောင်းသလို ကာမဆန္ဒနိူးကြွမှုမှာလည်း အားကောင်းလှသည်။ သူမနဲ့ ကိုရဲသွင် စေ့စပ်ပြီး နောက်နေ့မှာပဲ ကိုရဲသွင် အတင်းပူဆာ၍ အတူနေဖြစ်ကြသည်။ အပျိုစစ်စစ်ဆိုတော့ နာလည်းနာ ကောင်လည်းကောင်း။ စေ့စပ်ပြီးကတည်းက နေ့တိုင်းလိုလို လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကိုရဲသွင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် နယ်မှာ သွားနေရတော့ တော်တော်လေး ခံစားရသည်။ ဒါပေမယ့် တဖြေးဖြေးတော့အသားကျ သွားသည်။

ကာမစိတ်တွေတက်လာပြီး မနေနိုင်တော့တဲ့အခါ သူမဘာသာ လက်နဲ့ အယားဖျောက်ပစ်ရသည်။ ညအိပ်ရာဝင်တိုင်း သူမလက်ကလေးနဲ့ အစေ့လေးကို နာနာ ပွတ်ရင်း တချီလောက်ပြီးမှပဲ အိပ်လို့ပျော်တော့သည်။ အလုပ်မှာကလည်း ဖေဖေက လွှဲလျှင် သူမကအကြီးဆုံးဖြစ်သောကြောင့် ဝန်ထမ်း အားလုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေ ကြရသည်။ နောက်ပြီး ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက စ၍အလုပ်ထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့ရသဖြင့် အလုပ်နှင့် ပတ်သက်သော အသိုင်းအဝိုင်းသာရှိခဲ့သည်။ အတိုချုံးရရင် သူမဘဝမှာ အိမ်၊ အလုပ်နှင့် ကိုရဲသွင်ပဲရှိသည်။ အလုပ်နှင့် ပတ်သက်၍ တွေ့ဆုံဆက်ဆံနေခဲ့ရသော ယောက်ကျားသားတွေကလည်း သူ့ကို လန့်ကြသဖြင့် လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မိန်းမတယောက်ဖြစ်သည်ဆိုတာကို လက်ခံထားကြပေမယ့် သူမ မသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားကြသည်။ အင်း ဒီကောင်လေး တယောက်ပဲ၊ ဝင်းခခအတွေးထဲ ဝေယံ ဝင်လာသည်။ ဝေယံကို အဖေ့သူငယ်ချင်း ပြောပေး၍ ခန့်လိုက်ပြီးမှ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်လေး သဘောကျပြီး အဆင့်ဆင့် တိုးပေးရန်ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သူ့ကို အရေးကြီးလုပ်ငန်းများကို ဝင်ပါစေပြီး လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရအောင် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့သည်။ ဝေယံကလည်း ရုံးဆင်းချိန်တွေ ဘာတွေ အဓိကမထား လိုအပ်လျှင် လိုအပ်သလို ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးလေ့ရှိတော့ ဝင်းခခလည်း သဘောကျလာခဲ့သည်။ ကိုရဲသွင်နေရာကို လွှတ်ပြီး ကိုရဲသွင်ကို သူမအနား ပြန်ခေါ်ထားတော့မည်ဟု တွေးထားသည်။ သို့သော် ခုတလော သူမပဲ စိတ်ထင်လို့လား၊ ကောင်လေးအကြည့်တွေက နည်းနည်းဆန်းသလိုလို၊ သူမက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မှန်ထဲမှ ဖြစ်ဖြစ် မျက်လုံး ဒေါင့်ကပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တခါတလေ ကြည့်လိုက်လျှင် သူမကို ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တာ သတိထားမိနေ၏။

ပထမတော့ သူမစိတ်ထဲ မှာ တမျိုးဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သာယာသလို ဖြစ်မိ၏၊ တခါတလေ မျက်လုံး စူးစူးတွေက သူမရင်ကိုပါ ဖိုလာစေသည်။ အခုလို ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေပြီး ကာမဆန္ဒတွေ လိုအပ်နေတဲ့ အချိန်မှာဆိုလျှင်၊ ကောင်လေးရဲ့ အကြည့်နောက်ကွယ်မှာ ဘာတွေ တွေးနေမလဲဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ရင်း သူမရဲ့ရတနာ ရွှေကြုပ်လေးမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာရသည်။ ဒီနေ့ အောက်ဆင်းလာတော့ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ မီးဖိုချောင်မှာ တွေ့ရသည်။ ဒေါ်လှ နေမကောင်းဘူးဟု ဆိုသည်။ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်များနေတာ တွေ့၍ နေလည်စာ မထည့်နဲ့တော့ မမြင့်ရေ ဟု ပြောလိုက်သည်။ အလုပ်လည်း ဒီနေ့များဦးမှာဆိုတော့ ညနေစာပါ သူမအတွက် မလုပ်နဲ့တော့လို့  မှာထားခဲ့လိုက်သည်။

ဝေယံ စိတ်ထဲမှာ မဝင်းခခတယောက် ဒီနေ့ ပိုလှနေတယ်လို့ တွေးနေမိပြီး၊ သူ ပုဆိုးခြုံအောက် မှ လီးကလည်း မာတောင်တောင်ဖြစ်လာသည်။ မနက်ကလေးကတင် ထုလာသေးတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်ရမလို ဂုဏ်ယူရလို ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေသည်။ သူက တကယ်တော့ ကာမကိစ္စမှာ ဖျံ မဟုတ်ပေမဲ့လည်း အရိုင်းလေးတော့ မဟုတ်ပေ။ ၁၀တန်း ကျောင်းသား ဘ၀တုန်းက ကျူရှင်ယူဖို့ ငွေကြေးလည်း မတတ်နိုင်တော့ သူ့ အဖေရုံးက တပည့်တယောက်၏သမီး အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ အားသည့် အချိန် ထိုအိမ်သို့ စာသွားလုပ်ရသည်။ ထိုအပျိုကြီးမှာ အလယ်တန်းပြသာ ဖြစ်၍ ကလေးများကို ကျူရှင်ပေးသည်။ ဝေယံက ဝိုင်းကူသင်ပေးရင်း သူ့စာကို သူကျက်သည်။ နားမလည်တာရှိရင် အပျိုကြီး မမထားက ရှင်းပြပေးသည်။  များသောအားဖြင့် သူတို့အိမ်မှာက ကျူရှင်လာသော ကလေးတွေနှင့် လူမပြတ်ခြေ၊ မမထားအမေကလည်း အိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်ရင်း ရှိနေတတ်သည်။

ဝေယံကလည်း လူပျိုပေါက်ပီပီ ဂွင်းထုတတ်တော့ မြင်ဘူးသမျှ မိန်းမတွေကို မှန်းတော့ နီးနီးစပ်စပ် နေရသည့် မမထားလည်း မလွတ်ပေ။ မှန်းပြီးတော့သာ ထုနေတာ တကယ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မတွေးမိခဲ့ပေ။ တနေ့မှာ ကလေးတွေ ကျောင်းပိတ်လို့လား ဘာလားမသိ ကျောင်းသား တယောက်မှ မရှိ၊ မမထားအမေကလည်းမရှိ နယ်ပြန်သွားတာလား ဘာလားမသိ၊ မမထားအဖေက အလုပ်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလိုပဲ ဇာတ်လမ်းကဖြစ်ချင်တော့ မိုးကလည်း စဲလိုက် သည်းလိုက် ရွာနေသည်။ မမထားကလည်း သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီး ခေါင်းနည်းနည်း အုံနေလို့ဆိုပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်လှဲနေသည်။ မိန်းမနှင့် ယောက်ျာနှစ်ယောက်တည်း လွတ်လပ်နေတော့ ဝေယံစိတ်ရိုင်း ဝင်လေပြီ။ မမထားအိပ်နေသော အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်ပြီး မမထား ကိုယ်ပူနေသလား ဘာညာနဲ့ နဖူးစမ်း ပါးစမ်းရင်း ဖက်နမ်းတော့သည်။ မမမြထားကလည်း အရင်းကတည်းက စိတ်ပါချင်နေတာမို့ စလိုက်တာနဲ့ ပါလာတော့သည်။ ဝေယံရယ် မကောင်းပါဘူးကွယ်၊ မမထားကို သနားပါဦးကနေ၊ အားအင့်အင့် ဝေယံဖြစ်သွားရသည်။ မမထားက အပျိုကြီးသာပြောသာ အသက် အစိတ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဝေယံက အသက်၁၈နှစ်ပင် မပြည့်သေး။ နှစ်ဦးစလုံး၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့ကလို လွတ်လပ်မှုမျိုးမှာ တော်တော်နဲ့ ပြန်မပေါ်တော့ပေ။ မမထားအမေက အမြဲ ရှိနေသည်။ တရက်တော့ မမထားအမေ မရှိ ကျောင်းသားတွေပဲရှိနေသည်။ ကလေးတွေကို သင်္ချာပုစ္ဆာတွေ ပေးခဲ့ပြီး အခန်းထဲ ဝင်ကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဝေယံ ၁၀တန်းအောင်သွားတော့ မရောက်ဖြစ်တော့ပေ။ မမထားလည်း အိမ်ကပေးစားတဲ့ သူနဲ့အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သည်။

ဝေယံတက္ကသိုလ်ရောက်တော့ အိမ်နားက အပျိုဖြန်း မြီးကောင်ပေါက်စလေးနှင့် ရီးစားဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးက ၈တန်းပဲ ရှိသေးသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဆိုတော့ အထင်ကြီးသည်။ ရီးစား စာတစ်စောင်တည်းနဲ့ သမီးရီးစား ဘဝရောက်ခဲ့ ကြသည်။ ထိုကောင်မလေးကိုတော့ ဝေယံ ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသည်။ ကောင်မလေး အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိချိန် အိမ်နောက်ဖေးပေါက်က ပတ်ဝင်ပြီး ကောင်မလေး ကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ဖက်နမ်းရင်း ပါကင်ဖွင့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ လစ်ရင်လစ်သလို ဝင်ဝင်လုပ်သည်။ သိပ်အကြာကြီးတော့ မဖြစ်လိုက်ရ၊ ကောင်မလေး မိသားစု နယ်ပြောင်းသွားတော့ ဝေးသွားကြရသည်။ တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်း အိမ်ဘေးမှ ကောင်မလေးနှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဝေယံတယောက် ကျောင်းမှာ ရီးစား မထားဖြစ်လိုက်ပေ။ စမ်းပြီး တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ လိုက်သော်လည်း အဆင်မပြေခဲ့ပေ။ အိမ်ဘေးမှာ ဆွဲစရာကလည်း ရှိနေတော့ သိပ်လည်း ကြိုးစားချင်စိတ် မရှိတော့တာလည်း ပါလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့လည်း သူများ တွေလို ဟေးလားဝါးလား လုပ်ဖို့ အချိန်မရတော့ အိမ်ကစီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် ရသည့် အလုပ်ကလေး ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်နေရသဖြင့် ချစ်သူရီးစားလည်း မထားဖြစ်သေးပေ။ လောလောဆယ် သူ့ရောဂါကတော့ ဘောစိ သူဌေးမ ဒေါ်ဝင်းခခကိုသာ အသားကုန် လုပ်ချင်နေသည်။

ဝင်းခခအလုပ်ထဲ ရောက်တော့ ခေါက်ရိုးကျ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ယောပုဆိုးအနက်လေးနဲ့ သားနားနေသော ဝေယံကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ ဆံပင်တိုတို gentle man styleလေးနှင့် နုပျိုနေသော မျက်နှာလေးနှင့် စူးရဲသော မျက်လုံးအစုံက သူမရင်ထဲ တချက်ဖိုသွားသည်။ အင်း ငါလည်း ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေရတာကြာလို့ထင်တယ်၊ စိတ်တွေ လေနေတယ်ဟု ကိုယ့်ဖာသာ သတိပေးရင်း အလုပ်စလုပ်တော့သည်။ စာရင်းတွေပေါင်းရန်နှင့် ဖုန်းတွေ ခေါ်စရာရှိတာတွေကြောင့် ဝေယံကို သူ့ရုံးခန်းထဲခေါ်၍ ကူလုပ်ခိုင်းထားလေသည်။ ..ဟယ်..ထမင်းစားချိန်တောင် လွန်နေပြီ၊ မောင်ဝေယံရော ဗိုက်ဆာနေပီလား.. …ရတယ် မမဝင်း ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး.. …မင်း ထမင်းဘူး ယူလာလား၊ .. ….ဒီနေ့ မပါဘူး မမဝင်း..ကျနော် ဒီနားပဲ ထွက်စားမလားလို့.. ..အော်ဟုတ်လား မမ လည်း ဒီနေ့ အိမ်က ဘာမှမပါလာဘူး ထွက်စားရအောင် မမတို့နဲ့လိုက်ခဲ့.. ကြယ်စင်..ရေ..ဟေ့ ကြယ်စင် တို့ တခုခုသွားစားရအောင်ဟေ့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တဆက်တည်း သူနဲ့ အဖေါ်လိုက်နေကြ ကောင်မလေး တယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ …ဟင်..မမ က ကြိုမပြောထားလို့ ကြယ်စင် အိမ်ကပါလာတဲ့ ထမင်းဘူး စားလိုက်ပြီ… အဟီး..လိုက်ခဲ့မယ်လေ မမ အဖေါ်ရအောင်.. …အော် အေးအေး ငါလည်း မေ့သွားလို့ ..စားပြီးရင်လည်း နေခဲ့တော့ ဝေယံလည်း ပါမှာပဲ မမ ခနထွက်သွားလိုက်ဦးမယ်..ဟို လူတွေဖုန်းခေါ်ရင်…ဘာညာနဲ့….. ဒေါ်ဝင်းခခက မှာစရာရှိတာလေးတွေ မှာခဲ့ပြီး ဝေယံနဲ့ အတူ သူ့ကားလေး ရပ်ထားတဲ့နေရာကို ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခမှာ ဒီနေ့ အလုပ်တခု ပြီးရင် အလုပ်က နည်းနည်း ပြန်အားသွားမှာမို့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေ၏။

ဝေယံနှင့် စားသောက်ဆိုင်တခုတွင် ဝင်စားကြရင်းကမှ စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြသည်။ .ဟူး ငါတို့ မှာလည်း အလုပ်တွေ ပိနေတာနဲ့ စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်ကြဘူးနော်.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း..မမဝင်းက အလုပ်တအားလုပ်တာကိုး.. ..အဲလောက်လဲ ဟုတ်ပါဘူးကွာ ဖေဖေ က မျက်နှာလွဲထားတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်လက်ထဲ မှာ မကျဆင်းသွားစေချင်ဘူးလေ..မောင်ဝေယံရဲ့ အကူညီလည်း ပါပါတယ်၊ မောင်ဝေယံကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ..ဟာမဟုတ်တာ မမဝင်းကလည်း မမဝင်း တို့ ကျေးဇူးကြောင့် ကျနော် ဒီအလုပ်လုပ်ရတာပါ.. ..ကဲ ပါ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကဲ မင်း အကြောင်းလေး ဘာလေးပြောပါအုန်း.. ..ဟာ မမဝင်းက လည်း ကျနော့် အကြောင်းက ဘာမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းပါဘူး၊ .. …အံမယ် မင်းလို အရွယ် ရုပ်ရည်မျိုးနဲ့ များ၊ ပြောစမ်းပါဦး ကောင်မလေး ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် အသဲကွဲ ပြီးပြီလဲ.. ..အာ မမဝင်း ကလည်း လုပ်ပြီ၊ ကျနော့်မှာ ရီးစားတောင် မရှိသေးပါဘူး..ပေါက်ကရတွေ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကွာ..ဘာလည်း ..ကြိုက်စရာကောင်းတာ မတွေ့သေးလို့လား.. …ဟီးဟီး မမဝင်း ခြေဖျားလောက်မှီအောင် လှတဲ့သူတွေ့ရင်တောင် ကျနော်က လိုက်မှာ.. ဟိုက်..ဝေယံ တယောက် သူ့ပါးစပ်က စွပ်ရွှတ်ထွက်သွားပြီးမှ ကိုယ့်ပါးကိုယ်ပြန်ရိုက်ချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ လခွမ်းမှပဲ ဒီစောက်ပါးစပ်နဲ့တော့ အလုပ်ပြုတ်တော့မှာပဲဟု တွေးမိပြီး လန့်သွားသည်။

သို့သော် ဒေါ်ဝင်းခခ က အပြုံးမပျက် ရီမောရင်း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကွာ မမကျွေးပါ့မယ် ငါ့မောင်က ဒီလောက်တောင် မြှောက်နေစရာမလိုပါဘူးကွာ ဟင်းဟင်း… အဲတော့လည်း ချော်လဲရာ ရောထိုင်လိုက်တာပေါ့။ …တကယ်ပြောတာ ပါ မမဝင်း ရဲ့ မမလိုမျိုး ချောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှတဲ့သူမျိုး မိန်းခလေး တစ်ထောင်မှာ တစ်ယောက်ရှာလို့တောင် တွေ့မယ်မထင်ဘူး၊ ….တော်ပါပြီ ကိုပိုရယ် ..ဟင်းတွေ အေးကုန်မယ် စားလိုက်ပါဦး…ညနေ အလုပ်ဆင်းတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ စာရွက်စာတမ်းများကို စက္ကူပုံးတလုံးနဲ့ ထည့်ပြီး ဝေယံက ကားနားအထိလိုက်ပို့ရင်းမှ …မမဝင်း ကျနော် အိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ ကျနော် အဲဒီရပ်ကွက်လည်း သွားစရာရှိတယ်၊ အဟီး မမဝင်းကားနဲ့ လိုက်ရတော့ ဘတ်စ်ကား တွယ်မစီးရတော့ဘူးပေါ့။. ..ဝေယံက ဘာရယ်မဟုတ်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ နားကပ်ပြီး ရေမွေးနံ့လေးရှူ ၊သူ့ဘော်ဒီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရတာ ဖီးတက်နေလို့ ကြံဖန်ပြီး အကြောင်းရှာနေတာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခကလည်း ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်လေး ခိုးခိုးကြည့်နေတာလည်း သူသိသည်။ ဘာမှန်းမသိ သူ့ရင်မှာ ကျေနပ် ပီတိဖြစ်ရုံမက သူပိပိလေးမှာလည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မမြင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း၊ ..အဝင်း စားတော့ မလား မနော် ပြင်ထားလိုက်ရမလား.. ..မစားသေးဘူး မမြင့်ရေ… မမြင့်လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ .. နောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်၊.. …အင်းအင်း ..ဒါဆို မမြင့် ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်၊ ခနနေရင်…ကဲ မောင်ဝေယံရေ အဲဒီစက္ကူပုံးလေး တခါထဲ အပေါ်ထပ်လိုက်တင်ပေးပါအုန်း၊.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း.. မိမိ ရှေ့မှ လှေခါးပေါ် တက်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နိမ့်တုန် မြင့်တုန် တင်ပဆုံနှင့် သေးကျင်သောခါးက ဝေယံ ၏ ငပဲကို မာတင်းလာစေပြီး ဒူးတောင် ညွတ်ခွေကျချင်လာသည်။ အိမ်ကြီးက လည်း တိတ်ဆိတ် နေတော့ ဝေယံ စိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရသည်။ ဝင်းခခမှာလည်း သူ့နောက်က နေ ဝေယံတယောက် ငမ်းကြောထနေမည်ဆိုတာကို သိနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြချင်နေသည်။ သူ့ပိပိ လေးထဲမှ အရည်တချို့ပင် သူဝတ်ထားသော ပင်တီပေါ် စိုလာခဲ့သည်။တ ကယ်ဆို ဒီစက္ကူပုံးကို အောက်မှာပဲ ထားခိုင်းပြီး နောက်မှ ဦးလေး တင့်ကို တင်ခိုင်းလိုက်လည်း ရသည်။ အခုတော့ သူကိုယ်တိုင်ကပင် ခပ်ကဲကဲ ဖြစ်နေသလားမသိ၊ သူ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်၊ မိုးအောင်သူမှာလည်း အိစက်ညက်ညောလှသည့် ဝင်းပပရဲ့ ကုတင်ကြီး ကိုတွေ့ရတော့ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။

ဒီအပေါ်မှာသာ မမဝင်းကို လိုးလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးဖြင့် လက်တွေပင် တုန်လာသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခက ..ကြမ်းမှာ ခနချထားလိုက်ပါဦးကွ မောင်‌ဝေယံရဲ့ မလေးဘူးလား နေဦး ပြီးမှ ဒီနားမှာ တင်မလို့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တံခါး အနောက်ဘက်နားက ဘီရိုတခုကို ဖွင့်လို့ရအောင်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ ထိုဘီရို အနားကို အသွား သူခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဒေါက်ဖိနပ် တရံကိုသွားတက်နင်းမိပြီး ခြေခေါက်ကာ ချော်လဲ မလိုဖြစ်သွား၏။ …အမေ့…အို… ဝေယံက ခြေမြန်လက်မြန်နဲ့ လှမ်းထိန်းကာ ပွေ့လိုက်လို့ ကြမ်းပြင်နှင့် မျက်နှာ မအပ်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ …မမဝင်း..ဘာဖြစ်သွားလည်းဟင်.. ..ခြေခေါက်သွားတယ် ထင်တယ်..အား…ခြေထောက် နည်းနည်း နာ သွားတယ်.. ..ရတယ် မမဝင်း ခြေမထောက်နဲ့ ကျနော် ကုတင်ပေါ် သွားတင်ပေးမယ်.. ဝေယံက သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိစက်နေသော ဒေါ်ဝင်းခခကိုယ်လုံးလေး ကို မလွတ်ချင်လို့ အသာပွေ့ပြီး ကုတင်ဆီသယ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး လှချင်တိုင်းလှနေသော မျက်နှာလေး ကိုငုံ့ ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်သာ ဝေယံတယောက် ဒေါ်ဝင်းခခကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ရင်း တဆက်ထည်း နှုတ်ခမ်းနုနု လေးကိုငုံ့ကာ နမ်းစုပ်လိုက်မိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နူတ်ခမ်းလေးများက အလွန်အမင်း လှရုံမက၊ သူနှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်လိုက်တော့ အတွေ့ မှာလည်း နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ အောက်နူတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးကို ငုံခဲလိုက်တော့ အရသာမှာလည်း ချိုမြိန် လှပေသည်ဟု ဝေယံစိတ်ထဲ ထင်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ရှက်လို့လားမသိ မျက်လုံးလေး မှေး စင်းထားသော်လည်း၊ သူမရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကတော့ ဝေယံ ရဲ့ အစုပ် အနမ်းတွေကို ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ တုန့်ပြန် နေလေရဲ့၊ သူ့လက်တွေကလည်း ဝေယံရဲ့ လည်ဂုတ်ကို တွဲလဲ ခိုဆွဲထားသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားတဲ့ ဝေယံရဲ့ လက်တွေကလည်း အောက်ဘက်ကို လျောချပြီး သူ့တင်ပါးထွားထွားအိအိတွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ဝေယံ က တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကလေး စည်းထားတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခထမီကို ဖြေလျှော့ ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းခခ အလိုက်သင့် ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေက ဆင်စွယ် နှစ်ချောင်းလို အဆစ် အမြစ် မရှိ စင်းဖြောင့်ပြီး ဖြူဝင်းနေသည်။ ဝေယံက အာသာ ငမ်းငမ်းနဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေးတွေကို နေရာမလပ် အောင် နမ်းရှုံ့ နေမိသည်။ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ဖြစ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင် နူစ်လုံးကြား ဝေယံ တယောက် ရောက်နေရှာပေါ့၊ ဝေယံက သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပေါင် အောက်ပိုင်း သားလေး တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ပေါင် အတွင်း အရင်းကျ ဆုံး မိုးခိုသား လေး တွေကို ယက်ပေးနေမိသည်။ ( လူတွင် မိုးခိုသား ဆိုသည်မှာ မိုးရွာထဲ မတ်တပ် ရပ်နေပါက မိုးရေ မစိုနိူင်သော နေရာ ကို ဆိုလိုပါသည်။) ဒေါ်ဝင်းခခ မှာလည်း ဝေယံ၏ နူးညံ့ ပူနွေးသော လျှာကြီးက သူ့ အတွင်းသားအကျ ဆုံးနေရာတွေကို ယက်ပေးနေ သဖြင့် ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်း ထ လောက်အောင် အရသာထူးနှင့် တွေ့နေရလေရာ၊ နဂိုထဲက စိမ့်နေသော စောက်ရည်ကြည် များမှာ အခုတော့ အဖုတ်အပြင်သို့ ပင် လျှံကျ ကာ သူဝတ်ထားသော ဘွိုင်းရှော့ စတိုင် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ရွှဲနစ်စေပါတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲ နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးမှာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် ကို ကပ်လျှက် အဖုတ် ကွဲကြောင်းရာ ကို ထင်းထင်း ကြီး မြင်နေရပေရာ၊ ဝေယံက သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့်၊ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန် ပါသည်။ ဝေယံ က တဆင့်တက်ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ခါးသရေ မျှော့ကြိုး မှ တဘက်တချက် ဆွဲ ကိုင် ချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ကလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးလိုက်သဖြင့်၊ အမွှေးအမြှင် ရိတ်ထား၍ ပြောင်နေသော အဖုတ် ကြီး မှာ ဖောင်းကားလျှက် ပေါ်လာတော့သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှမ်းပြောင်လက် နေသော ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်ကြီး ကို ဝေယံ တယောက် အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ထူထဲသော အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖတ် မှာ သူ့ ပါးစပ်တွင်းသို့ ပါလာခဲ့လေသည်။

…အင့်…အားးးး ..အို့ …အိုးးကွယ်….. ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းဖတ် လေးကို ဝေယံက သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် အသာဖိညှပ် ဆွဲ လိုက်ရာ ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက ဝေယံ ၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ပင် အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဆောင့်ဆွဲ လိုက် မိလေတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ကြောင်မ ကဲ့သို့ ငြီး သံလေးကြောင့် ပို စိတ် ထက်သန်လာပြီး သူ့ လျှာကို ရှည်နိူင်သမျှ ရှည်အောင် ဆန့် ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်တွင်း ထုတ်သွင်း ကစားလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ် ကြိုက်နူစ်သက်လှသည့် အစာ ကို ပြန်အမြည်း စားလိုက်ရ သူလို ဖြစ်နေပေရာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက် ပြီး ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တချီ ပြီးသွားရရှာတော့သည်။ ထိုအခါမှာ မိမိ လိင်တန်ကြီး တခုလုံးကလည်း မခံ မရပ်နိူင်အောင် တင်းမာ နေပြီ ဖြစ်သော ဝေယံ က ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမျာ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ ဝေယံက ထောင်မတ် တင်းမာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်လှလှ ထဲ  ခေါင်းကို ဒစ်မြုပ်သည့် အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ လက်လက်နူစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ မျက်လုံးများပေါ် အုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အင်း ဒီတခါတော့ ရှိပါစေလေ၊ နောက်တခါဆိုရင် တော့ အဲ လို နေလို့ မရတော့ဘူး ငါ့ဒုတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်နေတာကို ကြည့်ကို ကြည့်ခိုင်းရမယ်လို့ တေးထားလိုက်၏၊ ဝေယံ မှာ အသား ညို သူဖြစ်ရာ သူ့ လိင်တန် ညိုညို ကြီး က ဖွေးဖြူ ဥ နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း တိုးဝင် သွားသည် မှာ ကြည့်ရတာနူင့် ပင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်မိလေသည်။

ဝေယံအဖို့ မှာ လပေါင်း များစွာ စိတ်ကူးနူင့် မှန်းခဲ့ ရပြီး ဒီတသက်တော့ ဖြစ်နိူင်ခြေ မရှိ ဟု ထင်ထားခဲ့ ရသော သူ့ ဘောစိ မမ ကို လုပ်နေရ ခြင်း ဆိုသည့် အတွေးက ပင်လျှင် သုတ်ရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် သွားရလှအောင် စိတ်လှုပ်ရှား မိနေပေသည်၊ ထို့ အတွက် ကြောင့်လည်း တလက်မ ဆို တလက်မ တအိအိ တိုးဝင် သွားသော သူ့ လိင်တန် မှ ခံစားရသည့် အရသာ ကို အပြည့် အ၀ ခံစားနေလေတော့သည်။ တချီပြီး သွား ခဲ့ သည့် ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် တွင်း မှ အရည် များကြောင့် မိုးအောင်သူ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ အခက် အခဲ မရှိ တိုးဝင် သွားသော်လည်း ၊ ခလေး လည်း မမွေး ဘူး၊ ရည်းစားနဲ့ လည်း ဝေး နေတာ ကြာ၊ နေပြီ ဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ အဖုတ်တွင်း တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပြည့်နှက် သွားသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။

ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတော့ သူ့ဗိုက်မှာ နင့်နေအောင် အရသာ ရှိလှပြီး ၊ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲ ထုတ်လိုက် ချိန် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ ဖြစ် သွားရ၏၊ ဝေယံက သူ့ ပေါင် နူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ အဖုတ် အတွင်းသား နံရံ များမှာ ဝေယံ ဒစ်ကြီး ပွတ်သတ်မှု ကြောင့် ကာမအဆိပ် ဒီရေလို တက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီး ကို ပါ ကြွကြွ ကော့ပေးနေမိတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း လူငယ် ပီပီ ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ နေအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အင့် ကနဲ အင့်ကနဲ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ အခုတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ တယောက် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လျှက် သူ့လက်နူစ်ဘက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကာ ဝေယံ ၏ အလိုး အဆောင့်ကို အံကြိတ်ခံစားနေလေသည်၊ ဝေယံ ကလည်း သူ့ အတန်ကြီး ကို ဒစ်ပေါ်ခါနီး ထိ ဆွဲ ထုတ်ထုတ်ပြီး မှ အားရ ပါးရ ဖင်ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့်ချသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ အိပ်ခန်းထဲ တွင် တဖုန်းဖုန်း တပြွတ်ပြွတ် အသံ များဖြင့် ညံစီ နေပေတော့သည်၊ ‌ဝေယံမှာ မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းခခကို သူနှင့် ပိုမိုပွင့်လင်း စေလိုသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာမှ ခနနားလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာလေး ကို ငုံနမ်းလိုက်ကာ၊ …မမဝင်း..ပြီးတော့မှာလား ကျနော်တို့ ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေ… ဟုကပ်ပြောလိုက်ရာ၊ မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ခံနေရှာသော ဒေါ်ဝင်းခခ က မျက်လုံး မဖွင့် ပဲ ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြီး …အင်း…ဟုသာ ဆိုလေသည်။ ဝေယံ က အားမလို အားမရ ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို ဆွဲ ငုံ စုပ်ပစ်လိုက် လေရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အဖုတ်ထဲ မှာလည်း ဆန့်တငန့်ငန့် နူင့် အရှိန်တက် နေတုန်းမို့  ဝေယံရဲ့လည်ကုတ်ကို သူ့ လက်များဖြင့် ဆွဲယူသိုင်း ဖက်ပြီး ပြင်းပြသော ရမက် အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လာ တော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်တန် နူစ်ချောင်းကလည်း သူ့ ခါးကို ညှပ်ကာ သူမရဲ့ခြေကျင်းဝတ်ခြင်းခြင်း ဝေယံ ဖင်အနောက်ဖက်ကို ချိတ်လျှက် သူ့ အဖုတ်ဆီ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်နိူင်အောင် ဆွဲယူ နေလေတော့သည်။ ဝေယံ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအောင့် နိူင်တော့ပဲ အပြီး သတ်ခါနီး တိုက်သည့် မုန်တိုင်း လို တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ..ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်.. ….ဗြွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုယ်လုံးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်း တုန်ခါ သွားပြီး ဝေယံကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်သလို၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်အတွင်း နံရံများက လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် ဝေယံ လိင်ချောင်း တချောင်း လုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ၊ ဝေယံ လိင်တန်ကြီး မှာ မခံနိူင်တော့ပဲ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဝင်းခခ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ ပန်းထည့် ပစ် နေမိလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခမှာ သူမ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပူပူ နွေးနွေး များပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တဖြးဖြေး ပျော့ သွားသော ဝေယံ လီး ကြီးကြောင့် အဖုတ် အတွင်း မှ အရည်များ စီး ထွက်လာရာ အိပ်ယာပေါ်ကျ ပြီး ကွက်ကုန် မှာ စိုး၍ ထမီကို လုံးထွေးကာ အဖုတ် ပေါ် အုပ်လျှက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။ ‌ဝေယံ မှာ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ နောက်ပိုင်း အလှ ကို ကြည့်ရင်း ရင်တွင်းမှာ ပီတိတမျိုး ခံစားလိုက် ရလေသည်။ အရင်က ထမိန်ဝတ်ထား သော ဤ ဖင်လုံးကြီး များ ကို ကြည့်လျှက် အံကြိတ် ခဲ့ ရသူ၊ အခုတော့ ဖင်ပြောင်ပြောင် ကို မြင်နေရခြေပြီ၊ တချီ တောင် လိုးပြီး သွားပြီ ဆိုတော့ နောင် အလားအလာ များက လည်း ကောင်းမည့် သဘောရှိနေသဖြင့်၊  ‌ဝေယံတယောက် သူ့ ကံ ကို ပင် သူ မယုံနိူင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရူးပေါက် ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို မိန်းမကိုယ်ဆေး ဆပ်ပြာ သုံး၍ ရေဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်၊ ထမိန် ကတော့ အရည်တွေ ပေ နေပြီမို့ အဝတ်လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့် လိုက်သည်၊ နောက်တော့ အမွေးပွ တဘက်တထည် ဘေစင်အောက် ဘီရိုလေး မှ ထုတ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်း ကို ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ ထွက်လာတာမြင်၍ ဝေယံ ကရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ပြီး သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည်။ ဝေယံ ရေချိုးခန်း ထဲ မှ အိပ်ခန်း အတွင်း သို့ ပြန်ဝင်လာတော့၊ အဝတ် ဘီဒိုရှေ့ မှာ ဝတ်စရာ တခုခု ရှာနေသော ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အပေါ်ပိုင်း မှာ အင်းကျီချွတ်ထားပြီး အသားရောင် ဘရာဇီယာ ပျေ

Your new digest 49